Dziękuję za wpis. W takim razie życzę owocnych refleksji. Pozdrawiam serdecznie.

Spojrzę z pewnością na Twój wiersz ale daj mi czas , może to być za minutę albo za dwa dni, taki jestem. Swedenborga czytałem jako jeden z "prezentów" Czesława Miłosza , który jest moim numerem jeden i który był jego fanem. Czytałem "O Piekle i o Niebie" i jakieś wypisy , nie wiem teraz już pod jakim tytułem. Zauważ, że jeśli chodzi o samego Boga , to sprawa ma się tak samo jak z innymi "elementami" nieba i piekła ,a właściwie , jeśli już przenosimy się do świata Swedenborga, powinniśmy używać liczny mnogiej , czyli piekieł i nieb(? niebios). Człowiek, który na ziemi nie znajduje przyjemności w spędzaniu czasu sam na sam z Bogiem, dlaczego miałby spotkać Boga "Tam"? Ciekawe, że mocno dotyczy to tak zwanych chrześcijan . Są przecież tacy, którzy robią bardzo wiele dla ludzi i kościoła , ale z Bogiem sam na sam nie są w stanie wytrzymać dłużej niż minutę. Czy w takim razie w ich niebie będzie w ogóle Bóg? Swedenborg był antytrynitarzem , więc oczywiście był heretykiem z punktu widzenia zarówno katolicyzmu jak i protestantyzmu. Jego antytrynitaryzm wiązał się z jego wizją Boga jako Chrystusa , który jest Bogiem jedynym. U Swedenborga Bóg ma twarz Chrystusa , dlatego jest "łatwy" w kontakcie dla człowieka , który chce przebywać z Nim. Gdy w moich wierszach pojawia się tematyka piekła i nieba , zawsze swoje trzy grosze mam od Swedenborga. Prędzej bym się spodziewał ,że na tym portalu spotkam wyznawcę religii voodoo niż "fankę Swedenborga".

Swedenborg uważał, że rozmawia z Bogiem i aniołami w swoich snach na jawie, stąd jego wizje raju i wizje w ogóle. Ale co by o tym nie sądzić, zdaje się był taki przypadek w jego życiu, że przewidział pożar. Był też chyba pierwszym człowiekiem opisującym "lucid dreams" w taki dokładny sposób.
Oczywiście co do raju jako takiego i piekła jako takiego masz rację. Gdyby raj za bardzo różnił się od życia mógłby być piekłem. I odwrotnie. Jednak w katolicyzmie najważniejsza w koncepcji raju jest obecność Boga, co myślę, nie jest przez niektórych brane pod uwagę. Ludzie potrzebują wiary w raj, żeby nie bać się śmierci. Dlatego tworzą go sami dla siebie tak, jak chcą niezależnie od tego co w Biblii i również u Swedenborga, który nawiasem był bardzo uduchowiony, więc pewnie nie brał może pod uwagę raju dla pedofilów.
Generalnie jestem fanką teorii Swedenborga, czyli że piekło może być tym, czego w życiu najbardziej się obawiamy, a raj tym czego najbardziej pragniemy - w naszym rozumieniu kary i nagrody w granicach dobra i zła. Ale wg nauczania opartego na Biblii w niebie mamy się cieszyć boską obecnością. Zresztą to chyba jeden z powodów, dla których Swedenborg nie był chyba lubiany przez współczesny mu ludzi kościoła.
Wybacz, że mnie poniosło, ale nie znałam do tej pory nikogo, kto by znał Swedenborga, więc jestem w lekkim szoku. Zerknij w wolnej chwili na mój wiersz Trzecia warstwa snu, może udało mi się oddać trochę świata świadomego śnienia. Twoja opinia będzie dla mnie bardzo cenna. Pozdrawiam.

Najciekawsza wizja raju i w ogóle zaświatów jest w dziełach Swedenborga. Swedenborg był szwedzkim myślicielem , który żył i tworzył w osiemnastym wieku. Miał wiele osiągnięć w różnych dziedzinach , ale pewnego dnia stwierdził, że kariera naukowa już go nie interesuje , gdyż uzyskał bezpośredni dostęp do świata duchowego i aniołowie objawiają mu jak te zaświaty wyglądają . Zaczął je spisywać pedantyczną łaciną i są dostępne , fragmenty również po polsku. Bez względu na to , czy będziemy go uważać za wariata , czy jednak za "normalnego" wizjonera , jego dzieło jest nadzwyczaj ciekawe. Otóż Swedenborg twierdzi, że każdy z nas idzie do tego miejsca , czy raczej stanu, do którego chce trafić. Zmierza bowiem z zaświaty zgodnie ze swoja miłością. Jest oczywiste, że gdyby rozpustnik seksualny trafił do niebiańskiej przestrzeni , w której przebywa na przykład Święty Franciszek , to umarłby z nudów. Podobnie, gdyby technokrata , który nie cierpi poezji, trafiłby do krainy wiecznych poetyckich łowów , to skręcałby się ze wstrętu. Dlatego każdy trafia do przestrzeni analogicznej do jego sposobu życia i nawet może nie zauważyć śmierci. Tyle tylko , że na przykład , gdy księgowy trafi do przestrzeni w której siedzą mu na karku inspektorzy skarbowi, może nie zauważyć śmierci , ale nie zauważy też tego, że trafił do jednego z piekieł.

A jak wygląda raj dla kobiet? A nie, to piekło. Zapomniałam.

Ale tak poważnie, nie znam się na islamie, ale zdaje się, że są kobiety dżihadystki. Co one mają obiecane po śmierci? Czy Mahomet jakoś je uwzględnił?

Tu hurysa jest zawsze młoda i i chwilę po znowu dziewicą. Raj jest oparty na haremie, który dla tamtejszych mężczyzn jest czymś oczywistym i widzianym u elity, a wizje raju stworzył Mahomet. Są też ograniczenia, bo można mieć do 72 hurys.
Pozdrawiam

Oczywiście, ale też niebo rozumiane ogólnie jako spełnienie marzeń i pragnień, nie tylko seksualnych, może być postrzegane jako piekło - wyobraźcie sobie w tej sytuacji niebo sadysty. W ogóle uzależnienie dobrych uczynków czy bycia dobrym człowiekiem od jakiejś nagrody lub kary po śmierci jest słabe etycznie. Zabawne, że to ateiści bywają postrzegani jako pozbawieni norm moralnym, tymczasem oni nie robią niczego dla nagrody ani nie powstrzymują się się ze względu na karę boską, lecz ze względu na własne normy etyczne i moralność (albo prawo).

Niebo w postaci raju seksualnego , w którym kobieta jest zaledwie instrumentem do zaspakajania cielesnego popędu mężczyzny, jest niczym innym ,jak jedną z odmian piekła w rozumieniu chrześcijańskim. Bez względu na nasza wiarę , czy niewiarę, dobrze jest to wypowiedzieć.

Korzyści / strachu /wysiłku. Tu korzyści są słabo zdefiniowane, w przeciwieństwie do islamu, strach jest, a wysiłek nie taki duży, bo z grzechów się można wyspowiadać, wyrazić żal i obiecać poprawę. .

Nasza naród słynie z bezrefleksyjnego podchodzenia do spraw wiary i nic tu się nie da zrobić. Religia w naszym kraju to nie zagadnienia teologiczne i filozoficzne ale rodzina , honor, ojczyzna i nietolerancja dla innych. Przykro mi ale takie jest moje myślenie oparte na latach obserwacji.

Oznacza to, że islam w żaden sposób nie wymaga od człowieka, a przynajmniej od mężczyzny , poskramiania swojego ego w zakresie seksualności. W tym jest inny od pozostałych wielkich religii chrześcijaństwa , judaizmu, buddyzmu i hinduizmu, chociaż z hinduizmem sprawa jest tak skomplikowana , że lepiej zamilczeć.

Nie załapałem. Sorry!

widzisz, a ja całkiem poważnie skomentowałem cytatem z Sokratesa tańczącego

pim parara pim parara
zajrzyj lepiej mi do gara
zamiast snuć swe filozofie
gotuj się do łoża chłopie