Twoje Wiersze - Upity mechanizm wyparcia

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: czerwony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Sabina

2024-01-13

Niemiłosiernie pobudzająco 🙂

naskraju*^(*)

2022-10-23

Nasz umysł kryje wiele takich labiryntów myśli, niedokończonych i niezałatwionych spraw. Z biegiem lat, kiedy jest czasu coraz mniej dokonujemy remanentu naszych przewinień. Czy można wszystkie przepracować i uspokoić nasze wnętrze? Czy jesteśmy w stanie na trzeźwo wyrzucić z siebie te zalegające w nas chore obszary. Kiedy chorujemy, to idziemy do specjalisty i leczymy się. To dlaczego nie leczymy swoich bolączek.

Pozdrawiam i życzę spokojnej nocy

Michał^(*)

2022-10-26

Tak masz rację przez całe życie uzbiera się tych bolących miejsc. Nigdy nie wiadomo na którym etapie życia będzie ich najwięcej.
Dziękuję za komentarz i pozdrawiam.

Kati

2022-10-22

Takie przemyślenia czasem doganiają człowieka,że tyle jeszcze musi zrobić ,ogarnąć a jeszcze żyć musi.

Pozdrawiam serdecznie 🙂

Michał^(*)

2022-10-26

Rozumiem, że różne sprawy przytłaczają życie?
muszę poszukać wiersza w którym umieściłem wers ,,bo tu żyć trzeba" tak mi się skojarzyło.
Dziękuję Kati i pozdrawiam.

Baba-Goga

2022-10-22

"Znalezienie to połowa" - bo nie wystarczy znaleźć.
Mądrzy ludzie mawiają, że z mądrym lepiej zgubić niż z głupim znaleźć.
Ale najgorsze jest takie pijane dłubanie - bo pije, żeby zapomnieć, a jak wypije dłubie...
Miałam kilku takich znajomych.
Ale każdy człowiek ma takie - niedokończone, wyparte z pamięci.
Wrócą, na pewno wrócą. Nie po to żeby zatopić, ale dać jeszcze jedną szansę przepracowania, by nie nieść tego bagażu dalej.
Pozdrawiam z uznaniem :)

Michał^(*)

2022-10-26

Tak Małgorzato, najgorsze jest takie dłubanie, ale niektórzy lubią rozdrapywać stare rany.
Dziękuje i pozdrawiam :)

Elżbieta

2022-10-22

Prawda, tych "niechcianych kłaczków" sporo w nas siedzi i radzimy sobie z nimi jak umiemy , bo trwanie w poczuciu "niezgody z sobą" jest nie do zniesienia, a więc trochę zaprzeczam, no nie jest tak źle albo wypieram z pamięci i już czuję się lepiej, a co mi tam!
Twoje sformułowanie w tytule wiersza jest fantastyczne!
Serdeczności:)🌟

Michał^(*)

2022-10-26

Dziękuję, jest dużo racji w tym co napisałaś.
Pozdrawiam :

Wszystkość^(*)

2022-10-22

Świetny wiersz Michale. Upity mechanizm...tak, ludzie wypierając rzeczywistość nie widzą trzeźwo tego co się dzieje wokół nich i w nich. Taki mechanizm obronny często nieświadomy nawet, przez który ludzie cierpią oszukując samych siebie i innych. Masz rację, że tylko poprzez akceptację trudnych sytuacji można osiągnąć jakiś wewnętrzny spokój, pełnię...👏Pozdrowienia😊

Michał^(*)

2022-10-22

Dziękuję, że wpadłaś przeczytać, bo po cichu liczyłem na to. Zamieściłem ten wiersz napisany jakiś czas temu, po tym jak przeczytałem wczoraj Twój najnowszy wiersz. Te śmierci i odrodzenia z Twojego utworu, przypomniały mi moją frazę ,, nieprzebytych śmierci''. Mechanizm obronny wyparcia jest zabezpieczeniem psychiki człowieka przed trudnymi często traumatycznymi sytuacjami i dobrze, że taki istnieje. Można jednak sięgnąć do tych ciemnych zakamarków z ,,pomocą'' np. alkohol. Terapie na ogół polegają na przepracowaniu dramatów, które i tak mogą wyjść ze sfery podświadomości.
Ludzie pijący zwłaszcza w samotności potrafią wyciągać złe rzeczy z siebie, jednak to błędne koło bo w takim przypadku nie są w stanie znaleźć przyczyny ich powstania ani uleczyć. Wydaje mi się, że pełnię siebie odzyskujemy akceptując wszystko co w nas ,,siedzi'' dobrego i złego.
Jeszcze raz dzięki, za ten komentarz. Mam nadzieje, że wysłuchałaś też piosenki mojego ulubionego artysty Marka Dyjaka, który też o umieraniu w pewien sposób.
Pozdrawiam, miłego weekendu.