Twoje Wiersze - *** /Gdy odejdę/

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

9 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

JoViSkA

2025-03-15

Najtrwalszy ślad po nas pozostanie w sercach najbliższych, nasze słowa będą długo wybrzmiewać w ich pamięci, nawet te nie spisane :)
Pozdrawiam

dziemar

2025-03-15

Tak, jeśli coś naprawdę po nas zostanie to pamięć bliskich i przyjaciół. Dziękuję Ci za refleksję i pozdrawiam.

samisen

2025-03-15

Ja już odchodziłem parę razy ale mnie tam nie chcą
widocznie mam tu jeszcze coś do załatwienia :)
Żyjmy zatem póki czas jeszcze biegnie
u boku trzymając nas za rękę

Pozdrawiam serdecznie :)

dziemar

2025-03-15

Ten marzec ciągnie moją świadomość ku spawom ostatecznym. Ale masz rację żyjmy... jeszcze mamy coś do zrobienia. Pozdrawiam.

Rusticus ^(*)

2025-03-15

Fokulgamicznie

dziemar

2025-03-15

Dziękuję za ten szczegół z zakresu poetyki i pozdrawiam.

Larisa

2025-03-15

Nie wiemy, czy pozostanie po nas ołtarz pamięci, czy uratuje się choć jedno nasze słowo.
Odchodzimy w nicość, wszystko przemija... doszczętnie się spopiela.
Nasze życie jest takie krótkie, kruche, wiotkie. Uginamy się pod naporem czasu, jak drzewa pod wpływem wiatru. U końca naszej drogi często samotni i schorowani.
Niezwykle przejmujący wiersz!
Piękny w swoim smutku, przepełniony melancholią, która wpływa do serca.
Zatrzymuje w refleksji nad sensem naszego życia i jego końcem.
Wymowne, poetyckie metafory.
Ostatnia strofa genialna!
Wspaniała liryka!
5/6.
Serdecznie pozdrawiam

dziemar

2025-03-15

Dziękuję za te piękne słowa. Dzięki nim chce się pisać, dzielić słowem... niech trwa. Z serca pozdrawiam Lariso!

Odyseusz62

2025-03-15

Ale tu wszystkiego pełno
A potem zrobi się ciemno.
Pozdrawiam.

Odyseusz62

2025-03-15

Energia czymkolwiek jest nigdy nie znika tylko przemienia się.

dziemar

2025-03-15

A może całkiem nie przeminiemy? Pozdrowienia.

sturecki

2025-03-15

Próba uchwycenia sensu istnienia i ocalenia własnych słów przed zapomnieniem. Autor snuje wizję odejścia, które nie jest jedynie fizycznym zniknięciem, lecz wędrówką w poszukiwaniu prawdy i znaczenia. Klucze do snów, ołtarz spalonych chwil i ostatnie słowa wypowiadane w codziennych miejscach – wszystko to składa się na obraz życia, które wciąż trwa, nawet gdy powoli gaśnie.
To wiersz o nieuchronności losu i pragnieniu, by zostawić po sobie ślad, który nie zniknie wraz z ostatnim tchnieniem.
6/5