wszystko to co w pamięci zostaje
jak obrazy spod pędzla malarza
bywa piekłem i bywa rajem
i jak mantra się lubi powtarzać

a ja zwiedzam jak wietrzny turysta
chmur przestrzenie kamienność doliny
i próbuję odnaleźć snów przystań
gdzie kolory się w pięknie mieniły

kustosz twardą podaje mi rękę
i uśmiecha się krzywo spod wąsa
a ja nie wiem czy żywię się pięknem
wciąż próbując się z czerni wyplątać

idę dalej bo cóż mi zostało
kiedyś wszak się demiurg przytrafi
co ubierze mnie w nowych snów śmiałość

a obrazom da siłę perswazji
że to wszystko to tylko złudzenia
artystyczne migawki przeszłości
osłoneczni to co się zaciemnia

i pozwoli się sztuce rozgościć

prostym rzeczom da nowe znaczenie
na palecie kolory wymiesza
tak by obraz spokojem promieniał
martwe punkty błękitem rozgrzeszał


- rozświetlam -

a jeśli przyjdzie do mnie nocą
tęsknota nagła jak pragnienie
ukradnę gwiazdom pyłek złoty

rozsypię w miejsca w których cienie
twarz mają smutną jak madonny
dla których brakło miejsca w niebie
i pokutują w sennym mroku
wznosząc ust modły
pod sklepienie utkane z piękna niespodzianych wersów

co w piórze drżą uśpione
skraplając smutne sny poranne
modlitwą aby spłynąć w dłonie

więc jeśli przyjdzie do mnie nocą
ta co wpisana jest w milczenie
zamknę powieki by odnaleźć
światło ukryte pośród cienia

i będę taka w.niebo.wzięta

jak sen co karmi się nadzieją
że wszystko spełni się od jutra
gdy gwiazdy do mnie się uśmiechną


.