Twoje Wiersze - Jesteś moją pustynią...

Jesteś moją pustynią...

wolny

2024-01-31 11:55

Jesteś moją pustynią,
gdzie wśród gorących modlitw
i powiewów ciszy
ciągle gubię się stąpając
po ostrych kamieniach doświadczeń
i zdradliwych piaskach wspomnień.

Myśli tu przemykają w pośpiechu
jak skorpiony zawsze przygotowane do ataku.
Głód i pragnienie pokoju
skraplają się z moich skroni.

Jesteś ostem. Zadajesz ból dłoniom,
które wciąż na nowo próbują cię
objąć miłosierdziem.
Jesteś kwiatem wśród cierni,

którego nie dosięgnę,
więc modlę się wytrwale.

Jesteś łzą, która zmieniła
przyszłość.
Jesteś byłą chwilą,

która choć odeszła,
wciąż trwa,

która stoi daleko,
a jednak jest bliska,

która jest obca,
a taka kochana.

Jesteś moją drogą
permanentnego nawracania się

autor

Ambrosio

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

MadziaLena

2024-02-02

Ciszy pustyni potrzebuje każdy z nas, by uwolnić się od zgiełku otaczającego nas świata...
Pozdrawiam ciepło :)

Ambrosio

2024-02-02

Dobrze jest nauczyć się z niej korzystać. Zgadzam się. Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho! 😊🙋‍♂️

ajw

2024-02-01

Piękny klimat stworzyłeś. I choć pustynia to miejsce ascetyczne, to modlitwa jest jak potok słów, który płynie i płynie, nie wsiąkając w piasek..

Ambrosio

2024-02-02

Pustynia ma różne oblicza, ale rzeczywiście dobrze jest, gdy modlitwa płynie jak czysty potok. Dzięki, że jesteś. Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Mgła^(*)

2024-01-31

Dobrze Łukasz że jesteś
Zawsze będę powtarzać że wprowadzasz swoimi tekstami taką dobrą energię do tego przybytku 😉
Łap 🙂

Ambrosio

2024-01-31

Złapałem. 🤗😊 Leciały te uśmiechy kluczem, jak w wierszu Michała. 🙃 Dzięki i odwzajemniam serdeczności anielskie 😊😇 nie wiem, czy popłyną z prądem, ale całkiem możliwe, że światłowodem. 🙃🤗 Hej ho! 😊🙋‍♂️