nie chcesz wierzyć mi na słowo
ja przysięgać ci nie będę
ale powiem tobie jedno
że mam serce z miłorzębu

co na twojej dłoni przysiadł
już na stałe ku wieczności
niepotrzebna żadna z przysiąg
kiedy pławi się w miłości

kataklizmy mu niestraszne
a puls daje radę prozie
grona gniewu w ciszy gasną
możesz wierzyć mi na słowo

.

gdzieś za oknem lecą liście
wiatr spisuje lata ślady
babim latem wiąże uśmiech
i odwiedza dno szuflady

a tam liryk za lirykiem
i spóźnione pory wszystkie
przenikają przez dno cicho
by ulecieć tak jak liście

w świata strony nieskończone
nienazwane wciąż do końca
razem z wiatrem jak szalone
byle dalej . bliżej słońca

nim się zima zazieleni
wiosną co się brata z latem
gdzieś za oknem tam gdzie liście
lecą z wiatrem wersów śladem


amplituda

jesteś myślą przerywaną
iskro co wszechświaty rodzisz
wciąż od nowa nazywaną
tajemnicą nie-powodzeń

jesteś życiem wielorodnym
odkrywanym jak istnienie
plamy w oku kiedy słońce
błogosławi twardą ziemię

kłonię głowę przed obliczem
co się w mroku światłem jawi
by nawozić wiary niwę
próbujemy ją zabarwić

słowem prostym jak myśl płocha
że to wszystko snem jest tylko
w którym się uczymy kochać
i pragniemy zostać iskrą
.