W naszym kraju mówimy polską mową,
Z urodzenia nam daną, spuścizną rodową.
Żyją pośród nas jednak pewni rodacy
Co są, językowo mówiąc, dumnie "dwojacy".

Oprócz polszczyzny, którą słychać wszędzie,
W radiu, telewizji, na dworcu, czy w urzędzie,
Inny język, dialekt lub gwarę jakąś znają,
Do których sentyment, przywiązanie mają.

Dawniej dźwięki muzyki języków przeróżnych
Słychać było nie tylko wśród podróżnych,
Przyjezdnych, turystów, których dziś nie mało,
Ale wśród rodaków co Polskę domem zwało.

Historia ten kwietnik buldożerem rozjechała,
I na koniec, walcem dziejowym zrównała.
Zamilkły języki ludów, nacji, społeczności.
Nastały ponure czasy „nowej” polskości.

Pamięć w pokoleniach jednak pozostała,
Bogactwo kultury i słowa zachowała.
Gdy klimat cieplejszy nad Wisłę dziś wraca,
Dar różnorodności w jedności nam zwraca.

W języku bowiem potężna moc drzemie
Zdolna znieść i przeżyć najgorsze brzemię.
Jak rzeka niesie nurtem słowa wartości
Złości, miłości, nadzieję lepszej przyszłości.

Kaszub wam powie od serca po swojemu.
Będziesz się pewnie długo dziwił temu,
Jak pięknie, że listopad smùtan nazywają
Bo smutno się robi, gdy liście spadają.

Ślązak powie, że bajzel skludzać trzeba
Jedzą wuszt, eintopf i pecynek chleba.
Klną: „Ty ćwoku, ciućmoku, mamlaty!”
To ze śląskiej godki ciekawe cytaty.

Mazur mazurzyć sobie dźwięcznie będzie
Kto powie, że sepleni jest w grubym błędzie.
Cłeki na Mazurach jezdzą cęsto banami,
A grózek się chętnie bawi z narodami.

Pikna górlasko mowa to dusy gwara
Naszego skalnego, hyrnego Podhala.
Baca godoł nie cza duzo do scęścio,
Ino krapka bunca, żentyco i gęślo.

Wilamowskiego posłuchajcie, czym prędzej
Bo może niedługo nie będzie go więcej.
Ta mowa odwieczna ze Śląska mniejszości.
Przykład języka światowej rzadkości.

Najstarszy w świecie naród chrześcijański
To wieki temu przybyły lud ormiański.
Niezwykły swój alfabet tam posiadają
Powiedzieć w ich języku „tak” to „ajo”.

Żydów kiedyś w Polsce więcej widać było.
Wiele tragedii na ich los się złożyło.
Pożyczyliśmy od nich wiele fajnych słów:
Ślamazara, machlojka, belfer i ciuch.

Mieszka z nami naród bez państwa swojego.
Romów diaspora ludu nam obcego.
Cyganom taborów świat wciąż się śni.
A „wczoraj” i „jutro” tak samo dla nich brzmi.

Jest taka teoria lingwistów naukowa
Że bogactwo myśli to nasza mowa.
Każdy język zawiera mądrości zdroje
Otwiera nam horyzontu nowe podwoje.

Cuda, klejnoty, perełki, rarytasy.
Niezbadanej dżungli tropikalne lasy
Nieznane nam jeszcze lekarstwa ukrywają
Tak języki ukryte skarby dla nas mają.