"Chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz mu o swoich planach"
Nie będę tu się rozpisywać o interpretacji, bo wszystko jasne, ale bardzo mi się podoba.

Pięknie po prostu... delikatnie a jednak prowadzisz w przestrzenie trudne acz nieuniknione... spacer w Twoim stylu to czysta przyjemność!

Mimo, że śmierć jest powiedzmy doczesnym kresem życia w naszym ludzkim pojmowaniu, o tyle już ponad wymiarowo nie da się jej wytłumaczyć. Po pierwsze brak badań :)) Po drugie zostajemy na zawsze w ziemi czy prochu tylko garstką związków chemicznych, potem atomów. Dla mnie jednak najciekawsze jest to, że żyjąc ciągle nie myślimy o życiu a o śmierci właśnie :)) Choćby człowiek się na nią przygotowywał od początku życia, to i tak nie zrozumie ponad rozkład chemiczny i sensu oddawania przestrzeni, w celu uniknięcia totalnego przeludnienia ziemi, czym jest ta jedynie chwila, kiedy serce przestaje bić. Mamy 9 miesięcy, by przygotować się do życia i w znakomitej większości dajemy z tym radę, na śmierć w zależności od długości życia i 94 lata; jednak nigdy nie jesteśmy gotowi przed samym sobą zrobić rachunek sumienia :))
No rozpisałam się...
Pozdrawiam ciepło Iksie - Bezka :))

Czas trudno dostrzec sens, ale może nie trzeba pytać tylko mieć oczy i uszy szeroko otwarte. Ciekawy, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Wiersz do zatrzymania....
Tak, pytamy, pytamy a ...ona się krztusi ze śmiechu....
Pozdrawiam serdecznie