Dobrze, gdy jest ktoś taki, ale myślę, że jeśli faktycznie nie ma, to można (chociaż to bardzo trudne) znaleźć taką osobę w samym sobie. Zdaje sobie sprawę z tego jak to brzmi, ale jeżeli człowiek sam w sobie stwierdzi, że chce zawalczyć właśnie dla siebie, jeżeli pojmie, że jedyne czego potrzebuje to tej siły wewnętrznej, wtedy nigdy nie będzie czuł się nikim, bo w swoich własnych oczach, w odbiciu lustrzanym będzie widział człowieka, który nie poddał się i spróbował żyć tak jak on tego chce. Nie na pokaz, nie na niby, nie "jakoś" tylko prawdziwie, zgodnie z tym, co ma w sercu.

Poruszający wiersz, który skłania do przemyśleń nad samym sobą. Gratuluję.

Kiedyś usłyszałem takie dość mądre słowa, choć z kreskówki ,,Wymiennicy" :"Jeśli wszyscy są fajni, to nikt nie jest". Ten prosty przykład da się jak najbardziej ujrzeć w twoim wierszu, gdy piszesz "Każdy równa się nikt". Niby jest powinność wpisana już z marszu, ale nie pokrywa się to z rzeczywistością, bo nie potrzebny jest "każdy" tylko tak na prawdę tych kilka osób którym będzie zależało. W prawdziwym życiu obligacje nie istnieją, bo to tylko wspólna zgoda odnośnie jakichś przyjętych zasad, a koniec końców rzeczy i tak dzieją się po swojemu.
Kiedy się spada, zapomina się całkiem o tych rzeczach a górę przejmuje poczucie odrzucenia i samotności. Ciężko się żyje kiedy spada się raz po raz. Czasami aż się chce zakopać się w fikcyjnych postaciach z książek czy filmów, wtedy te problemy wyglądają zupełnie inaczej (chociaż wiadomo, mało to rozwiązuje).
Pozdrawiam, Zaspany ;)