Niestety. Tak było, jest i zapewne będzie dopóki nie wyzbędziemy się ego i przed 'ja' nie postawimy 'my'.

Wiesz co Marek? Proste słowa, głęboka treść. Zgadzam się z Przedmówczynią, że poniekąd chcieć to móc, ale.... zgadzam się też z Tobą, że pewne sprawy są tak poukładane, że ciężko je przeskoczyć, jeśli w ogóle to możliwe i wówczas pytanie jeszcze jakim kosztem? Brawo za celny wiersz.

Też kiedyś zastanawiałam się jaka jest przyczyna tego, że jednym się udaje, a inni tkwią w biedzie całe życie. Myślę, że dużo zależy od nas samych, naszej determinacji i siły , aby sprawy wziąć w swoje ręce i działać. Problem polega na tym , że wielu nie chce się wysilać i tkwią w takiej stagnacji i biedzie wiele lat. Ja pochodzę z bardzo biednej rodziny i od dzieciństwa marzyłam sobie, że nie chcę tak żyć i tkwić w czymś takim. Pomimo niespecjalnych warunków materialnych uczyłam się ku zdziwieniu wszystkich świetnie i skończyłam studia, na które nikt mi kasy nie dał. Sama już w liceum pracowałam sezonowo , żeby uzbierać kasę przede wszystkim na książki i materiały pomocnicze do szkoły, bo nie miałam za bardzo co liczyć na moich rodziców. Po studiach nie znalazłam od razu pracy w zawodzie, ale pracowałam w "lumpeksie" za grosze , żeby mieć na podstawowe życie. I nigdy nie marudziłam, że coś mi się należy. A życie tak się ułożyło, że dość że pracuję w zawodzie to jeszcze stać mnie naprawdę na wiele. Dlatego nie obca jej mi maksyma " Dla chcącego nie ma nic trudnego " i jej trzymam się całe życie :) :) :) A Twój wiersz porusza ciekawy temat , na który można by dyskutować wiele tylko końcówka mnie nie przekonuje , co próbowałam wyjaśnić wcześniej na swoim przykładzie. :)