Za_bujanie
za oknem cisza
usypia szelestem uschniętych traw
szeptem tęsknot mieszając z jawą sny
bezsennych nocy tajemnicą
kroplami jesieni
kaskady wspomnień płyną
wodospadu siłą głębokich wyznań
chwiejnością jutra w fotelu bujając
biegunami magnetyzmu przyciągań
światłem duszy rozproszone
marzeń pejzaże
świtą mgieł unosi dzień
rozdzierając mrok tysiącem pytań
---------------------------------
Ewa Omiecińska
Ocena wiersza
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Pozdrawiam!
"za_bujanie"
Wiersz ma potencjał. Ogromny. Tak duży, że jak tego właściwie nie robię, mam ochotę go przebudować/rozbudować/pokusić się...
Zacznijmy od początku
"Mrok dojrzewa", piękna metafora. Tak dobra że ja bym ją wyeksponował.
więc
Mrok dojrzewa
powoli odchodzi w niebyt blask dnia
"cisza" w kontekście szelestu i szeptu robi się głośna
więc
za oknem spokój
usypia niemym szelestem
uschniętych traw
Nadajmy trochę łatwości odbioru
tęsknoty s z e p c ą
mieszając z jawą sny
nocy bezsennych tajemnica
(tu oddech)
kroplami jesieni
kaskady wspomnień płyną
z siłą wodospadu głębokich wyznań
chwiejnością jutra w fotelu bujając
biegunami magnetyzmu przyciągań
(wariacja)
marzeń pejzaże
światłem duszy rozproszone
świt...
mgły odsłaniają nowy dzień
mrok rozdarty tysiącem pytań.
"złóżmy go"
Mrok dojrzewa
odchodzi w niebyt blask dnia
spokój za oknem
usypia niemym szelestem uschniętych traw
tęsknoty s z e p c ą mieszając z jawą sny
nocy bezsennych tajemnica.
kroplami jesieni
płyną kaskady wspomnień
z siłą wodospadu głębokich wyznań
chwiejnością jutra w fotelu bujając
biegunami magnetyzmu przyciągań.
światłem duszy rozproszone
marzeń pejzaże
świtą mgieł unosi dzień
mrok rozdarty tysiącem pytań.
Wiersz ma ogromny potencjał, to chciałem pokazać. Pozdrawiam!
„Mrok dojrzewa
odchodzi w niebyt blask dnia”
szczególnie nie odpowiada mi „w niebyt”
Mnie zależało, by tak to ująć, żeby czuło się, że jedno wchodzi, nakłada się na drugie..
„Mrok dojrzewa gasnącym blaskiem dnia”
Niestety, a raczej stety :) każdy z nas ma inny smak … - inaczej świat byłby nudny.
A tak nieskromnie zakończę: wspomniałeś, że wiersz ma potencjał i to duży, aż Cię korci by coś z tym zrobić… - właśnie dlatego, że nie rozmieniałam emocji i myśli na drobne, czułeś niedosyt … i tak trzymaj :)
Pozdrawiam z poetyckim uśmiechem :)
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności