Silnie emocjonalne wierszowanie 🙂

bardzo ti=u smutno ... pozdrawiam serdecznie ...

Cześć Pioter! Te dnie i noce, bóle, nicości, języki, niedochciewane wiersze – to wszystko pikuś w tym wierszu. Najbardziej zatrzymują te trzy wersy o nie spalającym się knocie. Bo tu można naprawdę sobie porozmyślać i pobiec w różne kierunki. Ja sobie pomyślałem, że zapewne krążymy w temacie znanym u Piotra, i że pewnie jadąc utem trafiłeś na jakiś kawałek w radiu, no i stąd wiersz, bo nutki weszły. I mnie ta Karolinka zastanawiała. Se myślę, skądś się tu, dzieweczko, wzięła? Wpisałem więc ją w "jutuba", bo ja nie na czasie jestem, to się nie znam. I mi wyskoczyła taka oto śpiewaczka
Charlotte Haining z utworem "High hopes".

https://youtu.be/bHhI4UyTORY?feature=shared

Nie wiem, czy dobrze trafiłem, ale jak dla mnie pasuje do Twojego wiersza. I tu ten knot się znów pojawia, ale nie jako ból, a jako nadzieja. I to jest logiczne. Pytanie, czy on by się mógł nie wypalać? Bo przecież gdyby się nie spalał, to by nie było płomienia względnie płomyczka. Nie byłoby więc nadziei, bo przeż ten płomyk jest nadzieją, a nie knot. Knot to wiadomo, że rodzaj męski zatopiony w wosku pszczelim, a pszczółki dbają o swoją królową, no więc wiadomo o jakim spalaniu mowa. Natomiast też sobie tak myślę, Przyjacielu poetycki, że skoro ta nadzieja ciągle się tli, to musi się ten knot spalać. I dobrze, że się spala. Zauważ, że pod koniec świeczki zostają dwie możliwości: albo jeszcze nim zgasnie pierwsza – odpala się kolejną świeczkę (ale to już nie do końca jest to samo. Płomień co prawda przejęty od tamtej, ale świeczka i knot już są inne, choć mogą wyglądać nawet identycznie z piprzednia) albo świeczka musi się wypalić do końca i zgadnąć. A wówczas delikwent nie ma już wyjścia i ubiera buty, i leci kupić se nową świeczkę. No... To nawet mądre by było. Nową świeczka, a przy okazji trza się ruszyć i do sklepu wejść. Porozglądać się po regałach, postać w kolejce. A co! A po drodze do domu to se można usiąść i zamówić szarlotkę i kawę. I też będzie fajno.

Na koniec tekst małej dziewczynki, który za mną ostatnio chodzi. Z filmu polskiego, znanego. Tam czasem wracam, bo mnie niektóre teksty pasują do życia.

https://youtu.be/zOpDo4rEaqw?feature=shared

Pozdrówki Pioter! Dobrze, że jesteś! Hej ho! 😊🙋‍♂️

Emocji tu w bród....osobistych i tych gordońskich...

Świetny wiersz.
Falą rozlewa smutek i tęsknotę, której nie da się wysłowić.
Pozdrawiam.

Wiersz pełen osobistych emocji i bólu, który jak knot wciąż się tli i nie pozwala o sobie zapomnieć...
Pozdrawiam :)

Ach, żeby ten ból już odszedł....ale człowiek mu nie pozwala, bo knot się wciąż tli... Piękny, pełen emocji wiersz... Pozdrawiam ciepło 🌞