Zatrzymałeś mnie na dłużej. W zadumie. Fajny.

Dobre...słuszna decyzja, a co najważniejsze dla poezji, bardzo ładnie ujęta w wersach!
Dużo dobrego, Piotrze:)⭐

Latarnik to był kiedyś zwyczajny zawód. Dziś już tylko dla celów turystycznych podtrzymuje się tę tradycję w niewielu miejscach na świecie.
Dawno temu, gdy klęczałem w seminaryjnym kościele w Krakowie o 5:30 lubiłem patrzeć, jak zakrystianin zapalał wysokie na dwa metry świece wokół ołtarza. Posługiwał się przy tym specjalnym narzędziem. Później po Mdzy Świętej gasił knoty specjalnym kapturkiem umieszczonym na tyczce, a po świątyni rozchodził się zapach wosku i palonego knota.
Ciągle się spalamy w życiu. I jeśli spala nas ogień pochodzący od Ducha, to i dobrze, bo on uświęca. A, jeśli spalamy się np z tęsknoty, to już inna sprawa. Każda ludzką relacja, to trochę taka świeczka, która z dnia ma dzień wypala się wokół ołtarza życia. Dobrze jest, gdy pozostawia zapach, choćby na chwilę. Miłość, nawet ta, która się rozpadła lub która odeszła bez słowa – piękna jest i należy za nią Bogu dziękować. Żyć jednak należy dziś, a nie wczoraj lub jutro, bo one nie istnieją.

wygaszam, żeby znów
rozpalić pragnienie...

Hej ho! 😊🙋‍♂️

czasem trzeba się wyciszyć by z nową siłą śpiewać ... pozdrawiam serdecznie ...

Cofanie się do punktu wyjścia i restart...
Można i tak Piotrze a szczególnie w wierszu. Gdyś nagrzany zbytnio Waść to ochłoń nieco...
Pozdrówki z podobaniem 👍⭐

Czasem trzeba przygasnąć, by rozpalić się na nowo i zalśnić jeszcze piękniejszym blaskiem. A jeśli kogoś razi nasze światło, niech zamknie oczy :) Pozdrawiam cieplutko:)