Druga wojna to właściwe tragiczny epizod, w całej historii ich elity żyły wygodnie pod panowaniem innych. Stąd zabytków mają więcej niż np. Włochy, tylko miej atrakcyjne, przez nijaką historię.
Pozdrawiam,

Przykład jest ciekawy i warty wnikliwej analizy. Przykład rozbioru Czechosłowacji z 1939 roku (przypuszczam, że do niego odnosi się odwołanie) dopiero z dłuższej perspektywy przebiegu lat wojennych pokazał, ze względu na usytuowanie oraz ścisłe uzależnienie pokazuje, że w pewnych sytuacjach taka postawa może skutkować ocaleniem w szczególności dziedzictwa materialnego. W przypadku ocalenia ludności mieli rzeczywiście dużo szczęścia, ponieważ nie byli wcielani do armii, co miało miejsce w przypadku innych krajów, choć to też mogło wyglądać inaczej. Jest jeszcze kwestia nastrojów samej ludności, która została wystawiona na dużą próbę, ponieważ nie mogła o sobie decydować, tylko wciąż żyła praktycznie nieprzerwanie pod pręgierzem reżimu brunatnego, bądź czerwonego bez własnego zdania. Tutaj bywało różnie np. "Praska Wiosna". Sam jestem ciekaw jaki stosunek do tego mają sami Czesi, bo nie wiem oraz jak to się przekłada na ich obecną ocenę i potencjalną gotowość do ewentualnego stawiania oporu w trudnych okolicznościach. Jednak nawet, czy długofalowe, niemożliwe do przewidzenia w pewnych kwestiach pozytywne skutki uległości, mogą wskazywać kierunek podczas kolejnych okoliczności, aby przyjmować podobną postawę? Dziękuję za cenny komentarz i pozdrawiam również życząc przyjemnego popołudnia :-)

Niewątpliwie dwie skonfliktowane strony podjęły trudne negocjacje, w atmosferze nabrzmiałej roszczeniami, emocjami jak i ambicjami po każdej z nich. Jednak rozmowy nie zawsze kończą się one pomyślnie, a jak to także pokazuje historia, nie zawsze można, bądź należy w pewnych kwestiach iść na ustępstwa. Wtedy trzeba bezpośrednio walczyć o swoje. Z samej bitwy i okoliczności jej towarzyszących można bardzo wiele wyczytać o stronach biorących w niej udział, sposobie jej prowadzenia, skutkach i konsekwencjach przebiegu, a nawet czynnikach mających kluczowe znaczenie dla dowodzenia wojskiem. O tych ostatnich powstały nawet traktaty wojskowe "Sztuka Wojny" Sun Tzu, bądź noszące ten sam tytuł dzieło Nicolo Machiavellego. Dziękuję za ciekawy komentarz i pozdrawiam serdecznie :-)

Oczywiście, że istnieją i można wskazać kilka przykładów: narodowowyzwoleńcze (Polska XIX i XX wiek), obronne (Wojna sześciodniowa - Izrael) czy nawet, choć to kontrowersyjne, prowadzone w celu neutralizacji zagrożenia (III wojna punicka Rzym vs Kartagina). Okoliczności, warunki i kontekst składają się na ich wybuch oraz późniejszą ocenę. Prawo do obrony, prawem do życia i egzystencji. Wielu bohaterów poległo w walce za wolność za swój kraj i dla potomnych, należy im się cześć i szacunek za swoją ofiarność. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam :-)