Twoje Wiersze - Wybrakowany

Wybrakowany

biały (bez rymów)

2021-01-04 00:02

Zawsze szanowałem tych, którzy przebywają obok rzeczywistości, biorąc sobie z niej to, czego potrzebują, zawsze tyle, ile chcą.
Jakub Żulczyk

Samotny dziwak o umyśle artysty
tworzył stiukowe zwoje.
Ornamenty w łupinach
zatapiał w formalinie.

Potem na targu warzywnym sprzedawał
słoje z pustymi głowami.
Naznaczone od poczęcia.

Przychodzili i pytali.
Po ile kilogram mózgu idioty?
Pakował w szary papier.
I konopnym sznurkiem zawiązywał
myśli.

Oni szli dalej.

W aptece Pod Czarnym Aniołem.
Odpoczywali,
bo tam woda za darmo była.
Upici na zapas.

Szli dalej.

Aż odszedł eremita.
Mózg nie pomieścił piękna.
Po śmierci zamalowali bielą czarne plamy
i podziwiali.

Dalej.

autor

naskraju*^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

maciejka

2021-01-04

Wielu takich "samotnych dziwaków" jest na świecie. I często są szczęśliwi, gdyż robią to, co kochają.
Wracam do Twojego wiersza.

Pozdrawiam :-)

naskraju*^(*)

2021-01-05

Bo szczęście ma inne pochodzenie. Nie jest uwarunkowane w ramach, zależy od człowieka.
Miłego dzionka

LidiaM-9

2021-01-04

Podziwiam wiersz mieszczący pełnię piękna i pewną dozę ironii. Oryginalne. Pozdrawiam.

naskraju*^(*)

2021-01-05

Dziękuję za oryginalność w odbiorze i w pewnym stopniu piękno.
Pozdrawiam

Kornel Passer

2021-01-04

Dałaś nieźle po garach w tym odlocie. Świat groteskowo-absurdalny Rzeczywiście wzięłaś sobie z zestawu do majsterkowania pod nazwą "Rzeczywistość", co Ci się podobało i wyszło ciekawie. Pozdrawiam.