Świetny ♥️

Potrzebuję do Twoich wierszy wracać, losowo i raz do roku, do dwóch może, a choć nigdy bym tego świadomie nie planował, kojarzę Cię stąd jednak już od dobrych lat.

Uważam twe wiersze za ciężkie, upstrzone jakimiś małymi mikro-nano-(i to wszystko, co przesadnie małe)-mechanizmami, że jeden nieopatrzny ruch w ich gmeraniu wystarczy, by wszystko w nich naraz stanęło. Co dziwne jednak, nic wcale nie staje, a one tykają do końca.
Naprawdę, jak coś takiego można w ogóle zsynchronizować?

Bywaj, dobrego życia i pewnie tu wrócę za rok.

Zaskakujący wiersz. Świetnie oddałaś tą zbitką cytatów myśl z tytułu. Powstał zupełnie odrębny wiersz. Jest pełny i niesie konkretną treść. Ciekawy zabieg. Bardzo to jest ciekawe. Natomiast mnie skłoniło do rozważenia takiej prawdy, że cytaty wyrywane z wypowiedzi stanowią zupełnie odrębną rzeczywistość. Nie da się zrozumieć przekazu bez całości wypowiedzi oraz jej kontekstu. Niby wszyscy o tym wiemy, ale zdarza się nam o tym zapominać chyba. Do tego przeróżne media promują raczej wybiórczość. Tu właśnie powstaje odrębna rzeczywistość. Czasem można mieć wrażenie, że słowem tworzy się jakiś matrix. Prawdziwa rzeczywistość gubi się pomiędzy kłamstwem, półprawdą, niedopowiedzeniem, przeznaczeniem. Należy być ostrożnym i uważnym, żeby nie dać się wciagnac w ten złudny fikcyjny świat.

W Twoim wierszu jest oczywiście dużo więcej przekazu i głębi. Naprawdę ciekawy wiersz. Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho! 😊🙋‍♂️