X
Epitafium dla gołębia
wolny
2023-04-01 12:41
Mało cię, niczego nie ubyło,
twe stado przeganiają dzieci,
z jednego końca rynku na drugi,
niczym owce o białym runie.
Leżysz złożony kosą śmierci,
z łebkiem wsuniętym sennie pod skrzydło.
Wilgotne od krwi pióra
wiatr mierzwi w pieszczocie,
gdy słońce karmi twe ciało zepsuciem,
mianując cię niczym z mieczem na ramieniu,
w rycerskiej przysiędze tytularnej,
pokarmem dla mrówek i much.
Rozciągnięty w załomie chodnika
jak herbowy orzeł lub gryfon,
o nieufnie zmrużonych powiekach,
leżysz na marach, gołębiu.
twe stado przeganiają dzieci,
z jednego końca rynku na drugi,
niczym owce o białym runie.
Leżysz złożony kosą śmierci,
z łebkiem wsuniętym sennie pod skrzydło.
Wilgotne od krwi pióra
wiatr mierzwi w pieszczocie,
gdy słońce karmi twe ciało zepsuciem,
mianując cię niczym z mieczem na ramieniu,
w rycerskiej przysiędze tytularnej,
pokarmem dla mrówek i much.
Rozciągnięty w załomie chodnika
jak herbowy orzeł lub gryfon,
o nieufnie zmrużonych powiekach,
leżysz na marach, gołębiu.
![[ GALBA ]<sup>(*)</sup>](/imagethumb,UjFENnU2KTNmOFY0QDQ4OUc4LjU.jpg,icons,150x150)
