Twoje Wiersze - pali go nic

pali go nic

obrazkowy

2025-01-06 11:59

dwoje trojgu, nie na czworo
(substytucją w absolutność)
pat padoł ów, choćby wojną
jak miłością wbrew stałości;

dwa krzesełka, między ścianka
cztery dwóje niemniej znaczne
podczas trud u trzepań klamką;
z osią gdzieś - od kiedyż zaczną

dwie dostrzegać, mniej wyraźnie
niewątpliwie przestrzeń mierżąc;
jeśli zmiennym wśród pól złudnie
ocząt klaskiem stronić wieczność

autor

Groschek^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

sturecki

2025-01-06

Dwoje, trojgu, czworo – liczby i pojęcia, które zdają się odnosić do relacji i równowagi w chaosie codziennych zmagań. Krzesła, klamka i przestrzeń wskazują na trudność uchwycenia punktu zaczepienia, a oscylacja między zmiennością i wiecznością sugeruje nieustanne poszukiwanie sensu w skomplikowanym świecie.
Potrafisz gmatwać ... tym razem sens ukrywa się w liczbach i gestach, a klucz do wieczności może tkwić w samym akcie dostrzegania, choćby było ono mocno niewyraźne.

sturecki

2025-01-06

Wiele w tym prawdy.

Groschek^(*)

2025-01-06

Dzięki Stasiu! Zaplanowałem napisać wiersz o miłości kobiet do mężczyzn, ale w lustrzanym odbiciu. Chłopak potrafi kochać swoją dziewczynę nawet wtedy gdy ona nagle (ni stąd ni zowąd) staje się na chwilę borsukiem z twarzą bez uśmiechu, chyba że przy obgadywaniu sąsiadek, dla (nie)świadomego wykrycia jego wytrwałości. Później burza mija i nagle jest jak dawniej.. Pozdr.!