Dobrze napisane skłaniające do refleksji...

Oj odwykłem od twojego siermiężnego stylu :) to dla tego że za rzadko zaglądam na portal :)
po kilkukrotnym przeczytaniu stwierdzam że w tych rymach częstochowskich sprawnie zaklęłaś pierwotne emocji które w człowieku drzemią, w pewnym momencie aż poczułem echo tego dzikiego gonu tych małych istotek :D
Jak zwykle sprawnie malujesz słowem obrazy niby toporne niby bezkształtne ale jednak proste i oczywiste :)
Przypomniało mi się wspomnienie z młodości gdy ogromna wichura niczym ściana wody zakryła cały świat chmury tak czarne że w dzień stałą się noc i pioruny błyskające tak często że z powodzeniem zastępowały słońce.
ale wracając do twojego wiersza sporo emocji w nim zaklęłaś czytając to kilkukrotnie zrozumiałem że należy odrzucić racjonalne myślenie poczuć te obrazy w które ciskasz czytelnika i dopiero wtedy można dedukować co chcesz powiedzieć ale rozumem tego nie obejmę :)

W piwnicy Twojego umysłu lęgną się mroczne myśli, ale tak przedstawione , że błyszczą świeżością i układają się w aforyzmy, które nadają się do oddzielnego czytania i oprawiania w ramki. Burza z siedmiu piorunów trafiających swoimi jaskrawymi ostrzami w nieodkryte miejsca . Dużo poezji i intensywnego doznawania zakutego w starannie dobrane słowa. Bardzo dobry wiersz.