I ja się cieszę, że dokopałaś się do mojego wiersza, który zechciałaś skomentować. Dziękuję. Lubię ten wiersz i dość często do niego wracam, nie zupełnie wiem dlaczego, tak, jak tego, czego w Tobie dotknął, budząc być może nawet rezygnację? Lepiej otuchę :) Pozdrawiam

Największą tragedią jest to, że przez wieki blokowano w ludziach Serce w jego właściwym rozumieniu, jako łącznik z czymś większym, niż sam człowiek. Pod płaszczykiem oświecania hierarchie tego świata wymuszały na społeczeństwach jedyna słuszną rację, która do tej pory niczego nie zmieniła. Nadal są wojny, głód, wszelkie patologie? Dlaczego? Bo tak!? Bo tak się robi? Nie. Za pomocą przemocy zmuszono nas do zwracania uwagi na coś, co nieustannie i coraz bardziej nas ograniczało, aż do obłędu, który teraz widać jak na dłoni, kiedy ludzie nagle zaczęli wierzyć w pandemię. A Ci, co wyśmiewali kiedyś wiarę w Boga, bo, że niby nie ma żadnego dowodu na jego istnienie, zmuszają nas w wiarę właśnie w coś, na istnienie czego, nie maja żadnych dowodów. Teraz okłamują nas już bez uśmiechniętych masek, ale ludzie nie chcą tego widzieć, bo, wiadomo, ich świat, pada. A jeśli okazuje się, że nie mają przez samych siebie zbudowanych fundamentów, na których mogliby w każdych okolicznościach się trzymać, to... Będzie bolało. Ale nie ma innej drogi. To się dzieje teraz.

"Bo tak się robi"... Ciekawe, ile osób zastanawia się, czy przypadkiem od początku swojego istnienia nie robi wszystkiego na opak. Od jakiegoś czasu odnoszę takie wrażenie. A te mamidła, rzecz oczywista, mają jedynie uwagę odwrócić od powszechnej tragedii, jaką niosą ze sobą pomyłki (świadome?) minionych pokoleń. Które zresztą, w gruncie rzeczy, nie przeminęły.

To wiersz o zanurzaniu się w świecie, który skazany jest na swój koniec tylko z tego powodu, że zrodził się w czasie i w czasie przeminie. To zanurzanie się w przemijaniu przyjemnych dóbr i mamideł tego świata kosztem czegoś, co jest niezmienne i przekracza naszej pojęcie w ogóle - jest powszechne i zazwyczaj słyszę "musisz to i to, tak i tak", a kiedy pytam dlaczego, odpowiedź, to grube "bo tak się robi", "bo tak!" NIE.
Pozdrawiam i bardzo dziękuję za komentarz :)

Tak, 'echo milczy...', póki czegoś nie powiemy, a tylko od nas zależy, co to będzie. Dziękuję za komentarz i życzenie. Na pewno się przyda :)

A co do wewnętrznego egoistycznego noblisty, który 'wie wszystko, twierdzi, że jest po twojej stronie, ale jakoś nadmiernie słucha innych' - to... każdy musi znaleźć na niego swój własny sposób, jeśli zechce, oczywiście, zrobić akurat to. Ostatecznie, nie mamy wpływu na jakąkolwiek decyzję, prócz własnej. Ale to wystarczy, prawda? :)