Witaj! Bardzo miło mi się czytało Twój komentarz. Na moich oczach zrobiłaś podejście do mojego wiersza, a z mojego punktu widzenia nie mogę powiedzieć, że było błędne. Powiem więcej :) Jestem Ci za nie bardzo wdzięczny. Dzięki
Odpowiedzi są różne, ale uzupełniają się (tak właśnie, co zaczęłaś dostrzegać, mamy w samym tytule) bo dotyczą tego samego tematu, jakbyś powiedziała - inaczej do niego podchodzą - tu również tak jest, że tytuł powinienem był rozwinąć dla jasności zapewne tak: "A zagrajmy w ten Everest!" - co oznacza zgodę na świadome uczestnictwo w związku (którego koniec nieustannie jest bliski) ocierającym się o bliskie spotkania na płaskim stopniu mostu wiszącego nad zamarzniętą rzeką... Może to być zresztą cokolwiek, na co stawiamy świadomie wszystko: "Niech się zatem dzieje! Cel mam jasny, a to jedyna droga", więc dewiza peela, bo znam go trochę, to "Bawmy się! I do przodu z uśmiechem!" Albo - "Gdzie on jest?! Dawaj mi tu ten Everest! Gdzie on jest?!" i: "Lecimy, maleńka, co tam Everest, lecimy na Księżyc!" ;) Pozdrawiam :)

E, no przecież trzymanie kciuków, to dobre życzenia i najlepsze wsparcie dla wszelkiego rodzaju alpinistów. No pewnie, że to coś.

oj tam oj tam...
a dobre życzenia to nic?

Taaak :) Człowiek może postawić sobie cel największy, wtedy reszta... z zapartym tchem niech trzyma kciuki ;) Dziękuję :)

Po 3Dniach wypinania albo wydymania, chyba bym pękł z nudów ;) Ale coś tam bym przeżył ;)

bo to ramki 3D więc możesz się wypinać i wydymać i inne takie tam :D

Ja w ramach nie ustoję, zawsze jakoś wypłynę, by zobaczyć więcej, a z Everestu, to dopiero będą widoki ;)

Jeśli znasz już drogę, to Ci już łatwiej pewnie będzie kolejny raz :) A czasy, no tak, są zamglone, jak bagna w oparach, więc ostrożność się przyda, niczym w drodze na Everest ;) Dobrego wieczoru, B,G. :)

Śmiem twierdzić, że jeśli Pragnienie dotyczy Miłości, to śmierć nic nie znaczy. I nie chodzi o walkę o coś, a o otwarcie się na coś większego od nas. Tak dumam.

Góry zbierają żniwo - prędzej czy później większość śmiałków w nich zostaje...
W przenośni też.
Ale walczyć o marzenia trzeba.

Mój wymarzony Everest, to taki, z którego nie będę musiał schodzić ;) Pozdrawiam

A pewnie, że tak, bo jeśli nie teraz, to kiedy? Jak już tworzyć iluzję, to z rozmachem! :)