Gdyby tak pokopać w tych naszych warstwach, może i do złota dałoby się dokopać... A swoją drogą ciekawe, ile w nas już skamieniało a ile tego, co wciąż żywe i ciepłe... Pozdrawiam cieplutko :)

Warstwa na warstwę się nakłada j powstaje obraz codzienności, przyszłości. Takie życie. Piękny.
Pozdrawiam serdecznie ⭐

nie mam cierpliwości
a może bardziej odczuwam strach
tyle w tych warstwach skamieniałości
minerałów z domieszkami zbędnego ustrojstwa

nie jestem Dratewką

pokłady nawarstwiają się samoistnie
nie nadążam za ich utrwalaniem
ciągle nachodzą na siebie fałdują nieustannie
niejednolitość miąższości

nawet nie mam ochoty patrzeć
na przekrój zrobiony gdziekolwiek wprawną ręką
niby za szybą wszystko wygląda statycznie
nie dla mnie

męczy mnie śnienie na ziarnku grochu
albo gorczycy

Naprawdę świetny pomysł na zbudowanie wiersza! Podoba mi się koncept i wykonanie. Ślę gwiazdy!

"Cały ten kosz, cały kram-
to wszystko moje, co mam.
Mój bagaż, na moją dal.
Ciężko nieść - rzucić żal." - Andrzej Poniedzielski.

Pozdrawiam Michale.

Wielowarstwowość jak wieloetapowość życia
Okopujemy się warstwa po warstwie wspomnieniami emocjami uczuciami i zdarzeniami
Czasami chcemy dokopać się do dna ale ciężar przeżyć skutecznie nam to uniemożliwia
Może to i lepiej bo przeszłość bywa okrutna i lepiej sięgać z wierzchu po to co dobre i miłe
Tego Ci autorze życzę
Niech to co pod i nad będzie samą dobrocią 🥀

Tak rzeczywiście jakby wiersz potrzebował ciągu dalszego lub rozwinięcia. Ciężki , choć czyta się z przyjemnością. Super !

Przemawia do mnie ta koncepcja wielowarstwowości życia, wiersz zmusza do popatrzenia z innej perspektywy :) pozdrawiam!

Podoba mi się Twój wiersz, niezależnie od tego jakie ja mam przekonania i co sądzę na temat skamieniałości warstw!, to są Twoje wyobrażenia i Twoja strategia na życie!, natomiast pomysł, styl wiersz bardzo mi odpowiada! Piszesz, że utwór nie jest jeszcze skończony, ja nie odniosłam takiego wrażenia, jednak Ty najlepiej wiesz, gdzie Ciebie jeszcze "uwiera"!
Natomiast wracając do "skamieniałości ", jeśli, wszystko co znalazło się w tej warstwie"zostało "zamknięte", to jest ok, jednak jeśli są sprawy niezałatwione i "niedomknięte", to może być, to trudniejsze takie "zakamienienie w warstwie", ale może nie ma sensu, tego w wierszu analizować pod tym kątem?
W każdym razie wiersz jest ciekawy i przedstawia osobisty punkt widzenia, a w końcu, to Twój wiersz! Mnie się podoba, tak jak jest!
Serdecznie pozdrawiam Michale:)⭐

Michale, rozumiem chyba, co chcesz przekazać tym wierszem, natomiast nie trafią do mnie ta myśl o ciągłym grzebaniu w przeszłości (szczególnie w jej warstwie bólu i rozpaczy). Ciągle trwanie w przeszłości własnej do niczego nie prowadzi. Już tu chyba kiedyś wpisałem pewien wywód dotyczący działania łaski Bożej. Otóż, łaska spływa na człowieka TU i TERAZ, czyli ni mniej, ni więcej w tzw. "dziś". Jestemy powolani do wypełniania swoich zadań właśnie w teraźniejszości. Nie znaczy to, że należy zapomnieć, o tym, co doświadczyliśmy wcześniej. Nic z tych rzeczy. Świadomość tego pozostaje w człowieku. Więcej! Należy z tych doświadczeń wyciągnąć naukę na przyszłość. Natomiast nie jest celem samym w sobie pozostawanie w przeszłości i ciągłe rozpamiętywanie bólów. To szatan posługuje się tą sztuczką. Jemu zależy na tym, żeby człowiek ugrzązł w przeszłości. Tam bowiem nie jest człowiek w stanie otrzymać łaski Bożej. Przeszłość bowiem już minęła i nie wróci. To naprawdę jest bardzo częste narzedzie, poprzez które zły odciaga człowieka wierzącego od możliwości uzyskania łaski Bożej. On się boi – i to cholernie – gdy spływa na nas łaska Bożą, bo to jest droga do uświęcenia, a tam on - szatan przegrywa z nami, bo mamy wielkie wsparcie Boga. Tak, więc pozostawanie ciągle w przeszłości jest ślepą uliczką. Zdaję sobie również sprawę z tego, że wyjście z przeszłości, szczególnie tej trudnej, do teraźniejszości, wcale nie jest takie proste. Wiem to, sam przecież ten etap życia pokonywałem w sobie. Nadal to robię, bowiem życie jest ciągłym procesem dojrzewania.
Michale, jeszcze raz – rozumiem zamysł wiersza i jak widać pobudza i porusza do myślenia, natomiast nie zgadzam się z jego myślą przewodnią. 😊 Hej ho, Poeto! 😊🙋‍♂️

Pięknie zobrazowany wiersz o życiu, msz każdy z nas tak się nawarstwia, w zależności od tego jakie warstwy będa nałożone mamy takie, a nie inne wspomnienia, taką, a nie inną w rażliwośc itp.
Te warstwy trochę kojarzą mi się ze słojami u drzew, które pokazują ile mają lat, bardzo dojrzały poetcko wiersz, ale sądzę, że Ty Michale innych nie piszesz, oby było jak najwięcej warstw, które dają nam siłę do życia, jak najmniej bolesnych.
Tak poza tym, to ta warstowośc, trochę przypomina mi warstwy na obrazie, które dodaje malarz czasu.
Pozdrawiam serdecznie :)