Obyś tylko takich wyrzutów doznawała :) Ja byłem kilka razy wystawiony na próbę ale sumienie było ważniejsze niż brak czasu. Spieszyłem się kiedyś po materiał niezbędny budowlańcom aby mogli płynnie prowadzić budowę domu i minąłem posesję gdzie pies stał w błocie i nie mógł nawet usiąść bo w zagrodzie stała woda. Było zimno padał deszcz ze śniegiem miałem zareagować po powrocie jednak po przejechaniu kilkuset metrów zawróciłem, pojechałem do Urzędu gminy i narobiłem zamieszania. Im też się dostało bo jadąc do pracy musieli to widzieć bo przejeżdżali obok i nie zareagowali. Dopiero gdy poszedłem do Wójta wymusiłem na nich reakcję, podwiozłem sekretarza i urzędniczkę aby zobaczyli na własne oczy o czym mówię. Gdy zobaczyli to dobijali się do tego domu, nikogo jednak nie było. Sami określili to jako bestialstwo i zrobili kilka zdjęć, tłumaczyli się że rano prędko do pracy i nie widzieli tego. Tego samego dnia była tam policja i Animalsi a facet dostał mandat i zakaz trzymania psa w tej zagrodzie pod groźbą zabrania psa i kolegium. Miłego dnia.

Ja zawsze mam jakieś wyrzuty, nawet z błahych powodów...np...że nie odwiedziłam wszystkich wierszy na portalu :)))) Albo, że nie podlałam wczoraj kwiatów....

Witaj Joviska. Dziękuję Ci za komentarz. Ono jest w każdym z nas lecz o różnej wrażliwości... co niektórzy choć je mają to jest ,,nie używane, jak nowe,, na co ma swą głowę cudzymi problemami zaprzątać, ma ważniejsze sprawy. Żyć w zgodzie z samym sobą to podstawa... gdybym ja postąpił niegodnie, odmówił pomocy czy przeszedł obojętnie obok nieszczęścia to tzw. sumienie nie dało by mi spokoju i miałbym wyrzuty do końca swych dni. Pozdrawiam serdecznie Daniel.

Witam Cię Sabino i dziękuję za komentarz. Masz rację Sabino, jak to dostrzegłaś... Zdarzyło mi się kilkukrotnie że moja bezinteresowna pomoc została wykorzystana przeciw mnie w cyniczny sposób i to zabolało. Pomogłem sam sobie szkodząc ale tak trzeba było postąpić by być w zgodzie z własnym sumieniem. Fakt że dziś postąpiłbym tak samo i pomógł ale byłbym ostrożniejszy i zabezpieczył bym się przed takim podziękowaniem. Pozdrawiam serdecznie Daniel.

Witam Cię Jarku. Dziękuję za Twój komentarz. Dla kogoś kto miał pozytywne wzorce naturalnym jest aby pomagać słabszym, za młodu wpojony szacunek dla innych powoduje że odruchowo jesteśmy mili i uczynni dla otaczającego nas świata.
Szlachetność w człowieku nie pozwoli by przejść obojętnie obok zranionego ptaszka czy bezdomnego kota. Dlaczego nie jest ona w każdym z nas ? Pozdrawiam Daniel.

Tak – szlachetność nie robi hałasu, nie potrzebuje sceny, po prostu jest, tam gdzie trzeba … jak dłoń, która się wyciąga, zanim ktoś zdąży poprosić. I rzeczywiście – jeśli od małego nasiąkamy dobrem, to potem nawet w milczeniu potrafimy być wsparciem. Bo prawdziwa pomoc nie krzyczy – tylko działa.

Witaj Sturecki. Masz rację... szlachetność nie oczekuje poklasku ni zapłaty, robi co trzeba bez względu na to czy jest to dla niej korzystne czy nie. Myślę że uczymy się jej całe życie począwszy od lat najmłodszych biorąc dobry przykład z rodzinnego otoczenia. Jak mówi przysłowie ,, czym skorupka za młodu nasiąknie tym na starość trąca,, Staje się normalnym, czymś zwykłym aby podać rękę w potrzebie pozdrawiam Daniel.

Witam Cię Odyseuszu i dziękuję za komentarz. Bycie szlachetnym niestety dość często jest wykorzystywane przez innych do osiągnięcia własnych korzyści i trzeba umieć to w porę zrozumieć i odsunąć się od takiego osobnika. Mam już taki charakter że pomagam jak mogę i choć czasem sam dostanę po głowie postępuję zgodnie z własnym sumieniem... które jest dla mnie najsroższym sędzią. Może nie jest to praktyczne i czasem coś stracimy ale tak trzeba i już. Staram się być uczciwym człowiekiem a czy mi to wychodzi ocenią inni. Pozdrawiam Daniel.