X
skronie jak chłody przywierają do szyby...
wolny
2023-04-08 20:53
dlaczego zegar zastyga nagle tak jak życie
krzyżmo namaszczenia
kreski kropki cyferblat kwadransy
zmieniają się w kłujące igły i przekłuwają źrenice
czy potrafię po tej wygaszonej pustce
wskrzesić dzień
bez żalu wciąż szukam dotyku
bezskutecznie
tyle godzin lat bezdomne szkice
upychają się w ciemność zadrapanej szuflady
wyciagam bezdechy
rysuję inicjały i sklejam ostatnie obrazy
zatapiam ostrza nożyc by pokaleczyć rozsądek
płonący wciąż w skrzydłach feniksa
czy uleci z biegiem spopielały ptak
zamykam kolejną noc
krzyżmo namaszczenia
kreski kropki cyferblat kwadransy
zmieniają się w kłujące igły i przekłuwają źrenice
czy potrafię po tej wygaszonej pustce
wskrzesić dzień
bez żalu wciąż szukam dotyku
bezskutecznie
tyle godzin lat bezdomne szkice
upychają się w ciemność zadrapanej szuflady
wyciagam bezdechy
rysuję inicjały i sklejam ostatnie obrazy
zatapiam ostrza nożyc by pokaleczyć rozsądek
płonący wciąż w skrzydłach feniksa
czy uleci z biegiem spopielały ptak
zamykam kolejną noc
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
7 razy
Treść
6
5
5
2
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat
6
1
5
6
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Anielska Łza
2023-05-06
Za którymś razem feniksowi może zabraknąć sił, by wzbić się w przestworza. Zostanie po nim tylko kupka popiołu i kilka złotych piór... Pozdrawiam cieplutko :)
2023-05-21
Niestety, jesteśmy wszyscy skazani na pozostawienie popiołu z naszego życia... prochem jesteśmy.
Miłej niedzieli
Miłej niedzieli
BardzoBardzo
2023-04-30
uleciał z nocą biały ptak
czas łatwo podcina skrzydła
kiedy tak człowiek spojrzy wspak
żal smutek został nadzieja znikła
uleciał w proch ten dobry dzień
co się tak szumnie zowie szczęściem
jeszcze się tli w sercu na dnie
to co tęsknoty zajęło miejsce
gdy karty z kalendarza rwiesz na strępy
by dobrych chwil zebrać garstkę
łez już się cisną zastępy
niszcząc brutalnie logiki maskę
Którą w pośpiechu zakładasz
gdy biały dzień jak mgła, jak biały ptak
swe przybycie odkłada, choć świt
nocne westchnienia w zastęp strat
w bezdusznym pośpiechu układa
Pozdrawiam :)
czas łatwo podcina skrzydła
kiedy tak człowiek spojrzy wspak
żal smutek został nadzieja znikła
uleciał w proch ten dobry dzień
co się tak szumnie zowie szczęściem
jeszcze się tli w sercu na dnie
to co tęsknoty zajęło miejsce
gdy karty z kalendarza rwiesz na strępy
by dobrych chwil zebrać garstkę
łez już się cisną zastępy
niszcząc brutalnie logiki maskę
Którą w pośpiechu zakładasz
gdy biały dzień jak mgła, jak biały ptak
swe przybycie odkłada, choć świt
nocne westchnienia w zastęp strat
w bezdusznym pośpiechu układa
Pozdrawiam :)
Bożena Joanna
2023-04-10
Z zegarami nigdy nic nie wiadomo. Tykają i nagle zatrzymują się jak oddech naszych bliskich. Z czasem jeszcze nikt nie wygrał i nie wygra, towarzyszy nam ciągle i gna do przodu, a nigdy do tyłu. To co było, osacza nas we snach i wspomnieniach. Rano trochę nieprzytomni budzimy się w innym świecie.
Piękny refleksyjny wiersz trafiający do wnętrza.
Pozdrowienia!
Piękny refleksyjny wiersz trafiający do wnętrza.
Pozdrowienia!
2023-05-21
Dziwne jest, kiedy zatrzymują czas, gdy ktoś umiera? Czy dają znać o swojej wielkości, czy żywym o pamiętaniu.
Serdeczności
Serdeczności
Baba-Goga
2023-04-09
Wspomnienia i wiersze lub szkice wypełniają te same szuflady. Czasem budzą się podczas bezsennych nocy. Zwykle wracają do tej samej szuflady i przeważnie ich los tam się kończy.
Czytając Twój wiersz zobaczyłam twórcę kolażu.
Chyba każdy z nas ma w sobie coś z tego twórcy.
Świąteczne serdeczności :)
Czytając Twój wiersz zobaczyłam twórcę kolażu.
Chyba każdy z nas ma w sobie coś z tego twórcy.
Świąteczne serdeczności :)
2023-05-21
Te same szuflady od lat tworzą wlaśnie taki kolaż z naszego życia. Wyblakłe i szeleszczące od bezsenności. Życie też kończymy w takiej szufladzie.
Pozdrawiam niedzielnie
Pozdrawiam niedzielnie
Elżbieta
2023-04-09
Bolące zdarzenia subiektywnie mogą "zatrzymywać w czasie", kłujące jak igły kwadranse, ale on biegnie niezależnie od nas naszej woli! czy można odciąć się od bólu, walczyć z nim wbrew rozsądkowi ? Do refleksji
Serdecznie pozdrawiam jeszcze świątecznie:)⭐
Serdecznie pozdrawiam jeszcze świątecznie:)⭐
2023-05-21
Chyba tak mamy spoglądając na uciekające sekundy, bo inne bardziej się opoźniają w biegu. Zwłaszcza wtedy, kiedy na coś czekamy.
Miłego dnia
Miłego dnia
Marek Żak
2023-04-09
Do zatrzymania, bo czas, miłość, dbanie, a może praca, bo dbanie to mało. Pozdrawiam
2023-05-21
Pewnie coś jest w twoich słowach, ale czas ma swoje tory i nie ma wstecznego.
Pozdrawiam
Pozdrawiam
Mitylene
2023-04-09
Czas może być naszym przyjacielem, ale i najgorszym wrogiem, zależy na jakim etapie życia właśnie się znajdujemy...stąd metafora kwadransów jako kłujących igieł...Motyw spopielałego ptaka, próbującego wzbić się w powietrze wzrusza i zapada w pamięci. Piękna melancholia....Pozdrawiam serdecznie, Wesołych Świąt!🌼
2023-05-21
Czas jest bezwzgledny i nie mamy wpływu na to, co przyniesie. Jesteśmy za nim, za nim sekundy przeminą.
Dziękuję i pozdrawiam
Dziękuję i pozdrawiam
CaptainCat
2023-04-09
Zostałem zaciągnięty w ten wiersz, jest naprawdę wzruszający. Pozdrawiam
2023-05-21
Przychodzą takie chwile, kiedy nic się w nas nie kołacze... cisza i niezapomnienie. Wtedy wyrzucamy takie myśli dla wiatru.
Pozdrawiam serdecznie
Pozdrawiam serdecznie
Urszula Ganc
2023-04-08
Tęsknota jest ponadczasowa 🧡. Dla niej naprawdę zatrzymał się czas. Przytulam serdecznie.
2023-05-21
Uleńko wciąż gdzieś się pojawiam i znikam. Wiele, by opowiadać. ale cieszy mnie myśl, że ktoś tęskni za mną.
Pozdrawiam i wkrótce zatańczymy
Pozdrawiam i wkrótce zatańczymy
2023-05-05
Wracając do tęsknoty... Myślę czasem o Tobie. Pozdrawiam Cię serdecznie, Ulu <3.
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
* (strach to najczystsza poezja...)
- Marta Surowiecka
boję się zaglądać do twoich wierszy
- konvalove
Moja głowa
- Starzec
Odległe światy
- Galba c.(*)
Opadanie...
- Chris(*)
~~~~~~~~~
- Kika88
Bajka na Krze
- Iks Weli
* (pamiętam jej twarz kiedy schodziła...)
- Marta Surowiecka
W matni zmiennokształtnych
- Noir(*)
idźcie do domu
- samisen
Inne wiersze tego autora
transsubstancjacja aż po posenne wybudzenie
Sacrum i profanum
raz dni raz noce snują niekończenie z widokiem na rozebraną nagość...
Sto słówek... Wieczny outsider (16)
a niech to pozostanie ostatnim uniesieniem na płótnie
W zapomnieniu niezapomnienie...
*** (pęknięty gąsior)
Kaktusy zakwitają bez deszczu...
Sto słówek... czasem warto odłożyć serce do lodówki (22)
zanim dzięcioły przestaną stukać do drzwi lasu
*** (słońce już zaszło)
pestka
lubię kiedy...
Czasem do szuflady a czasem dla potomnych
Wybiły zegary początek drogi...
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności