Twoje Wiersze - Udając brak nostalgii

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Baba-Goga

2022-01-10

Niektórzy tak mają, że odwracają oczy od tamtych wspomnień i miejsc.
Czasem wstydzą się podwórka, wioski z której wypuścili się w świat. Grają światowców, salonowców i kogo tam jeszcze...
A wypierając się swego dzieciństwa wypieramy się części siebie, bo tam się kształtowaliśmy.
Odwieczny problem kompleksów. Psycholog dodałby może coś o wewnętrznym dziecku :)
I pięknie odniosłeś się do uniwersum. Tylko gwiazdy wiedzą o nas wszystko (i sumienie).
A ponieważ o gwiazdach mowa, dodam także swoje :)

WiktorBudzisz

2022-01-10

Bardzo Ci dziękuję za pochylenie się nad tematem. Chyba jednak są rzeczy o których się nie mówi głośno... Udawanie że dawnych czasów nie było zupełnie jakby były czymś czego trzeba się wsydzić... Odcinanie się od przeszłości jakby nam chciała ukraść czas obecny...
Nauczmy się cieszyć tym co jest i tym co było... Jak już zapominamy jaką frajdę dawało wpatrywanie się w rozświetlone gwiazami niebo, to naprawdę nie jest dobrze...
Dziękuję za współtworzenie poetyckiej społeczności.
Pozdrawiam serdecznie.

kmalenka8

2022-01-10

Dawno nie byłam u Ciebie...nadrabiam 😊 Wszyscy moi przedmówcy mają rację... Jednak myślę, że warto czasem poświęcić kilka minut na wspomnienia z lat ówczesnych😊To właśnie okres dzieciństwa kształtował nas jako przyszłych "dorosłych" 😊 Wiadomo każdy miał inny start życiowy...Trudno jednak wymazać z pamięci zarówno dobre jak i mniej szczęśliwe dni z dzieciństwa! One są częścią nas i nikt nam tego nie odbierze...Mimo dojrzałego wieku chciałabym czasem znaleźć się w czasach mojego dzieciństwa poskakać w gumę czy skakanką lub pograć w "dwa ognie"! Rozmarzyłam się 😂 Reasumując...nie wstydźmy się w tym przypadku nostalgii bo nam ujmy nie przynosi chyba, że ktoś miał trudne dzieciństwo a wtedy wspomnienia raczej bolą...Ale ze mnie gaduła już kończę i pozdrawiam serdecznie 😊

WiktorBudzisz

2022-01-10

Ależ wylewność jest wskazana w komentowaniu :) Bardzo dziękuję za jakże obfite słowo refleksji i za sam fakt poświęcenia chwili czasu na lekturę tego wiersza. Czasem mam wrażenie, że jakby w nas się częściej dzieciństwo odezwało to by się świat nie zawalił - fajne to czasy były.
Życzę radochy płynącej ze wspomnień i pozdrawiam poetycko.

Marek Żak

2022-01-10

Na plus temat, bo u wielu tak jest. Real przygniata, marzenia się z czasem odrealniają, a żyć trzeba, a tu wysokie raty i niska pensja, a żona........do indywidualnego dodania.
W 3 i 8 wersie średniówka trzeszczy i rytm pada,

Pozdrawiam

WiktorBudzisz

2022-01-10

Dziękuję za słowo komentarza. Fakt mogłem te wersy skleić lepiej. To jeden z tych wierszy, które domagają się napisania ze względu na myśl przewodnią i pomimo niedoróbek technicznych i tak je komuś pokazujemy... Chciałem zwrócić uwagę na ten wątek z udawaniem, że lat dziecinnych nie było...
Dziękuję za poświęcony czas. Pozdrawiam styczniowo.

sisy89

2022-01-10

Niestety, takie jest życie... Kiedy zaczynamy zmagać się z dorosłością, zwykle tracimy tę dziecięcą radość. Przeszłość, nawet taka odległa, sięgająca dziecięcych lat jlbuduje nas, kształtuje to, jacy jesteśmy teraz... A wspomnienia warto zachować, nie zapominać, mimo, że nie jesteśmy już dziećmi...
Pozdrawiam serdecznie :)

WiktorBudzisz

2022-01-10

Płacimy cenę za "dzisiaj" - czasem przez udawanie, że "wczoraj" się nie wydarzyło... A przecież to nie zawsze są rzeczy wykluczające się. Drzewo na które wleźliśmy 20 lat temu nikomu nie przeszkadza tym, że wciąż rośnie w okolicy - jest niemym świadkiem upływającego czasu...
Dziękuję za słowo refleksji i za uwagę poświęconą na utwór.
Pozdrawiam życząc kalejdoskopu dobrych wspomnień.

konvalove

2022-01-10

Och, to ja się w takim razie wzbraniam jeszcze przed taką całkowitą dorosłością, choć mój wiek mówi co innego. Mieszkam teraz niedaleko miejsca, w którym się wychowywałam, i codziennie zerkam w stronę starego podwórka, starych drzew, po których się skakało, dachów garaży, na których czekało się na zachód słońca i tak dalej. Myślę, że trzeba walczyć o to, by nie tracić tych wspomnień. Nie gnać do nich i nie żyć nimi na co dzień, ale czule wspominać i pielęgnować w sobie poczucie, że mimo wieku, można cieszyć się z waty cukrowej czy przystanąć i rozmarzyć się na widok gwiazd. Smutny jest Twój wiersz - o ludziach, którzy o tym zapomnieli. Uważam, że mimo wszystko warto czasem się zapomnieć. Serdecznie pozdrawiam!

WiktorBudzisz

2022-01-10

Jak pozwalamy się okradać z wspomnień to co tracimy... Możemy się do tego głośno nie przyznawać, ale strata jest stratą... Nie wiem czy to jest życie - udawać jakby wczoraj nie było - zwłaszcza, kiedy to były dobre rzeczy...
Dziękuję Ci serdecznie za czas poświęcony na lekturę i za Twoją refleksję.
Pozdrawiam styczniowo i życzę pielęgnowania dobrych wspomnień.