tam gdzie wietrzna mieszka magia
nad jeziorem pełnym słońca
skrzydłolica ważka skradła
motylowi pyłek dobra

i wirując nad snów brzegiem
odczyniała taniec modry
sypiąc pyłkiem niczym śmiechem
kropel wody co swobodnym

nurtem płynie w tej krainie
i magiczne sny rozdaje
wszystkim którzy lubią wizje
w prozie która żyć nie daje

piórom co u ramion rosną
by unosić nas nad ziemią
nad jeziorem w którym troski
skrzydłolicej ważki mienią

niczym kalejdoskop szczęścia
co jak motyl krótko żyje
tam gdzie mieszka magia wietrzna
serce czasu rytmem bije

tik - tak . tik - tak na swobodę
rzucam pyłek modrooki
zapatrzona w snów urodę
ważki którą uwiódł motyl

.

nie masz chwili do stracenia
rzekła do Kopciuszka wróżka
musisz szybko suknię zmienić
i leciutko na paluszkach

pobiec w strony gdzie się magia
rozłożyła na łopatki
i rozdaje sennik diabła
w którym są anielskie gadki

bliskie bajkom i legendom
w których wyobraźnia plecie
taki bal na którym jedność
jest jedyną miarą w świecie

wróżek których dobre rady
są natchnieniem dla poety
co Kopciuszka wziął - był zdradził
z cieniem innej już kobiety

pośród maków i paproci
bez orkiestry lecz przy śpiewie
magii która snem uroczy

a co wyśni? tego nie wiem