Twoje Wiersze - Emocjonalistka

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Izka1^(*)

2024-04-22

Dobrze jest mieć wspomnienia. Pozdrawiam serdecznie

Katarzyna^(*)

2024-04-22

Bardzo dobrze, nawet te bolesne;-)
Dobrego dnia!

Lenia

2024-04-21

Jeżeli wspomnienia nie tylko bolą ale były i warte przeżycia to nie trzeba zapominać:):)miłego Kasiu:)

Katarzyna^(*)

2024-04-21

Leniu, ładnie i trafnie to podsumowałaś!
Pięknej niedzieli;-)

LydiaDel

2024-04-20

Piękny tekst i pięknych przeżyć, miłych chwil nie można żałować. Ale ostatniej zwrotki nie rozumiem. Dlaczego zapomnieć?

Czasami tylko żałuję,
że nie dane mi było
o tym wszystkim
zapomnieć...
Pozdrawiam serdecznie

Katarzyna^(*)

2024-04-20

Dziękuję pięknie za wnikliwy komentarz.
No właśnie... Zakończenie wiersza jest właściwie odpowiedzią...
Czasami "niepamięć" jest błogosławieństwem, ale z drugiej strony pamięć, uczy nas, doświadcza bardziej i stajemy się bardziej wartościowi...
Pozdrawiam!

NO1R^(*)

2024-04-20

Przyjmować wszystko na klatę i z czasem smarować te życiowe siniaki doświadczeniem ;)

Katarzyna^(*)

2024-04-20

Po męsku;-)
Tak, już potrafię przyjmować wszystko, choć niekoniecznie mnie to zachwyca. Pozbyłam się natomiast utyskiwania nad sobą.
Uśmiech i do przodu!

braciszek ^(*)

2024-04-20

Tam, gdzieś u kogoś przy temacie Adama i Ewy wyraziłaś swój protest. A ja tutaj dopowiem, że żydowska wieść rabinistyczna głosi, iż Ewa była drugą żoną Adasia. Pierwsza miała na imię Lilith. Była kobietą niezależną, silną osobowością ukierunkowaną na zupełną wolność. Nie odpowiadała jej zależności od mężczyzny. Była takim pierwowzorem dzisiejszej feministki. Bóg za pośrednictwem anioła pozwolił jej odejść, ale równocześnie została przeklęta. No, i jak to bywa w takich historiach, ona w odpowiedzi w pierwszych dniach życia nowonarodzonych dzieci próbowała im odebrać życie. Stąd się wzięły jakieś tam specjalne modlitwy (a I do dziś czerwone wstążeczki na wózkach itp.). Na Googlach coś można znaleźć o niej, choć te rabinistyczna powiadania są dużo głębsze, bo i z treścią teologiczną. Natomiast ja ją tu przywołuję przy Twoim wierszu a propos właśnie tej silnej kobiecej osobowości. I tu mocno zatrzymuje ostatnia strofa, gdzie ta silna, pewna siebie kobieta jakby wypuszcza powietrze z płuc. Nikt nie da rady żyć ciągle w takim napinaniu się. Musi być jakieś ujscie ciśnienia, bo inaczej pękają żyłki. Każda, choćby najtwardsza kobieta, ma w sobie coś zupełnie wrażliwego, co jest wąskim przejściem do jej serca. Tu peelka nie do końca to zdradza, ale można, można pomyśleć dalej. Autorkę i analizę psychologiczną zostawiamy, bo i po cóż nam to. 😁 Ale se chyba powinienem kupić któryś Twój tomik i poprosić o autograf, bo lubię patrzeć w cudze pismo. Hej ho! 😊🙋‍♂️

braciszek ^(*)

2024-04-20

No... pięknie opowiedziałeś Sylwio, która lubi się Kasią. 😊🤗 Ja mam podobnie – jestem Łukaszem, który myśli o sobie Ambrosio. 😊 Natomiast jeśli chodzi o – jak to nazwałaś – "tematy biblijne", to jak dla mnie pieknie, że tak właśnie je po swojemu przeżywasz. Naprawdę. Tak czy inaczej jeszcze bardziej mnie rozochociłaś o Twój wpis ręcznie zrobiony. Wiesz... Autorka, którą się ma na piśmie, jest zupełnie inną autorką, niż ta, którą się czyta. I tu wchodzi temat "patrzenia z boku". Bowiem nie każde słowo o drugim człowieku jest "rzucone" z boku. Czasem zdarzy się, że ktoś pozna cię niezwykle.
(Nie sugeruję, że umiem. Za mało mindo tego pokory)

Pozdrawiam Cię jeszcze raz, Sylwio (lubię to imię, bo moja pierwsza miłość szkolna z tym imieniem mnie odrzuciła 😆)

Katarzyna^(*)

2024-04-20

Wiesz, są takie komentarze, które wnoszą ogromną wartość dla mnie, nie tylko jako poetki(?) Wciąż boksuję się z tym określeniem. Ja po prostu piszę, raz lepiej, raz gorzej, zawsze po swojemu.
I tak sobie myślę....Gdyby takie komentarze, jak Twój tutaj zebrać, spiąć w całość i przeanalizować z pokorą, można by uzyskać nowy a raczej inny wizerunek siebie, widzianej "z boku".
Tyle z kategorii próżnej blondynki.
Jeśli zaś chodzi o tematy biblijne... Lubię się w nie zanurzać z pustą głową. Lubię doświadczać ich metafory, ponadczasowości, kierunku, zasad, osobowości niemożliwych do naśladowania.... Lubię zgłębiać na nowo, inaczej niż w szkolnych, a raczej kościelnych ławach podczas lekcji religii, czy podczas nabożeństw. Lubię zapraszać Boga mieszkającego we mnie na telepatyczną konferencję i otaczać się duchowym przewodnictwem.
Lubię też, gdy stawia na mej drodze mądrość wcieloną, która pojawia się nieoczekiwanie i zmusza do refleksji.
Lubię też czerwone wino w małych ilościach, które pobudza subiektywnie moją duszę.
Lubię być kobietą, zupełnie odmienną od Ewy, która prędzej sama odda żebro, aniżeli je odbierze Adamowi....
Lubię też czerwoną, sznurkową bransoletkę spiętą srebrnym okręgiem, niczym Księżyc w pełni, na moim lewym nadgarstku, której nie zdejmuję od blisko dekady...

Waldi1

2024-04-20

piękny wiersz ...takich chwil nie wolno żałować są zbyt piękne i prawdziwe i na zawsze po zatają w sercu ... tylko ci wszyscy ..którzy takiej miłości i uczuć nie doznają ... będą palcami wytkać i zawiści ... pozdrawiam serdecznie .