Twoje Wiersze - na progu życia i śmierci

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

7 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

naskraju*^(*)

2022-09-17

Fizjologia jest naturalnym elementem naszego życia i przemijanie. Te same ślady, te same zapachy i smaki, a jednak inne. Szafa wciąż stoi w tym samym miejscu, ale nie już w niej tej sukienki w wiosenne kwiaty, nie ma tych krótkich spodenek z drabinką na przodzie, nie torebki z Zakopanego. Ale są wspomnienia i jest lustro odbijające je w nas samych. Twarz codziennie bogatsza o zmarszczkę czasu i o zamglenie w oczach. coraz więcej zapominania w naszej pamięci i coraz więcej samotności i oczekiwania na nią. Szuramy pantoflami, nie wyłączając lampki nocnej - zasypiamy może na zawsze?

Pozdrawiam słonecznie

samisen

2022-09-17

Tak dokładnie jest…
W zamkniętych szafach życie odbija się
w lustrach naszych wspomnień
A kiedy pamięć nas już zawodzi,
na pomoc tęsknota zawsze przychodzi

Pięknie dziękuję i pozdrawiam

sisy89

2022-09-16

Poruszający wiersz i smutny bo nam to jest nie poznawać swojego odbicia w lustrze...?

Pozdrawiam serdecznie :)

samisen

2022-09-16

W odbitym lustrze codziennie postrzegamy swoją postać.
W organizmie każdego człowieka postępują naturalne zmiany biologiczne, zauważamy je po tym jak szybko się starzejemy.
Jeżeli zaś w mózgu następują szybkie zmiany neurologiczne to w zaawansowanej fazie nie poznajemy już nawet samego siebie.
Demencja kradnie naszą pamięć i pozostaje bezkarna jak pijany polityk za kierownicą

Dziękuje i pozdrawiam serdecznie

Maba^(*)

2022-09-15

Poruszający obraz odchodzenia w nieznane - własną starość.
Pozdrawiam z podziwem i ***

samisen

2022-09-15

Kierunek odchodzenia jest niezmiennie ten sam tylko przeznaczenie nieznane.
Bardzo dziękuję i pozdrawiam

Annna2

2022-09-15

A trawa rozwiewana na wietrze- brzmi pięknie.
Bo wiatr rozwiewa wspomnienia, by nic nie zostawić.

samisen

2022-09-15

Wiatr rozwieje i osuszy wszystko, co pozostało jeszcze wilgotne a nawet całkiem świeże…
Dzięki bardzo

Waldi1

2022-09-14

starość nie zawsze jest taka smutna ... to wszystko zależy jak wychowamy własne dzieci ... ?

samisen

2022-09-15

To prawda ale cóż z tego jeżeli tych dzieci człowiek będący w chorobie już nie rozpoznaje?
Nadal jest samotny i ten sam smutek pozostaje...
Dziękuję i pozdrawiam

Marek Żak

2022-09-14

Dobry wiersz. Dla mnie 2 pierwsze zwrotki niosą cały przekaz, ale to ja, zwolennik krótkości:). Pozdrawiam

samisen

2022-09-15

Ok. dzięki. Ja to muszę się jeszcze rozwijać…:)
Pozdrawiam

Pokaż mniej

Logowanie

na progu życia i śmierci

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji