No i masz babo placek, Kornel mnie wyprzedził.
Powiem szczerze nie sądziłem że ktokolwiek podejmie temat "bycia Kurtyzaną" więc zaskoczenie podwójne. Nie dość że rozgrywka miał być między mną i Kornelem to jeszcze wziąłeś nas uprzedziłeś. I to w karkołomnym dla mnie temacie :D
O tej kurtyzanie to napisałeś tak jak by to była wróżka z pięknego zamku która opadła w niełaskę i teraz ma problem i siedzi w kozie.
Jak zwykle cały Ty tak przekręciłeś znaczenia wszystkich słów tak że na powrót są sobą ale nie do końca bo supełki się na literkach porobiły.
Pozdrawiam i dziękuję za takie podjęcie tematu :D

Dobrze , że jestem tu pierwszy, bo nikt mnie nie sugeruje. Z naszej trójki , na pewno Ty jesteś tym, kto mógł ten temat podjąć najsubtelniej i najdelikatniej, i tak się stało. Samo słowo "kurtyzana" ma tak narzucającą się, mocną treść, że czytelnik czyta wiersz pod naporem tego znaczenia i wyobraźni, która jest tym znaczeniem zniewolona. Ułatwia to zadanie autorowi, bo jest świadomy siły tego znaczenia . To tak jakby drapieżny ptak , polując wykorzystywał do lotu wiatr i nie musiał za wiele machać skrzydłami. Poranne zamyślenie kurtyzany , która robi "przegląd" dni, w formie delikatnej impresji, niezwykłe, przy czym najbardziej poruszające jest to, które pojawia się w ostatniej strofie. Tu, kurtyzana ustawia się wśród "normalnych" ludzi poprzez proste słowa przejmującej prośby z ostatnich dwóch wersów. W przedostatniej strofie myśl, którą sam miałem , gdy przez chwilę pomyślałem o tym temacie , po rozmowie z BB. Trzecia zwrotka jest niezwykłą wręcz pożywką dla wyobraźni czytelnika. Dziwne , bo jakbym czytał ten wiersz w odwrotnej kolejności. Ogółem bardzo dobry wiersz. Bardzo mi się podoba.