Radek
tytuł - rewelacja ! już za niego dostajesz gwiazdki
Ostatni Mohikanin w tle i całość połykam :))

stałeś się tak w oczywistości
wraz ze świtem bolesnym
A Ciało jeszcze chciało
lecz Ty "basta" krzyczysz
i kawę w siebie wlewasz
A tu natłok słów znaczeń
kolorów
i wrzawa ulic i ktoś jeszcze
Lecz umysł jeszcze nie mógł
i oczy snem widzące i jakoś tak
wszystko zamazane i nierozumiejące

jak jestem na kacu to mi też mrówki za głośno tupocą :D

Uroczyście donoszę,
że stan Pańskiego zdrowia
jest należyty.
Za to doniesienie należy się
pięć złotych
płatne w gotówce.
Oczywiście,
na Pan prawo do odwołania.
Ale zostanie rozpatrzone
w trybie nienatychmiastowym!
Z poważaniem.
Ja

Mindfulness i świadomość samego siebie level hard :) Bardzo mi się podobają te pierwsze, somatyczne strofy. Jedno z pytań, które często mi towarzyszy, to "gdzie i jak to czujesz w swoim ciele, opisz to". Ludzie miewają z tym bardzo duży problem. Znaleźć nie jest łatwo, a opisać... I gdyby ktoś zaczął mi odpowiadać w stylu pierwszej strofy, to pewnie wcisnąłby mnie w fotel :D Drgania tlenu były tak przyjemne, że mogłyby zastąpić pokarm stały? Całe szczęście, że nie dałeś się przekonać całkowicie :) Dźwięki gitary ożywiające przestrzeń, jako chwilową, oddychającą razem z Tobą towarzyszkę, wow! I przyszedł ten wiersz... Małe, nie do końca zrozumiałe słówka, proszące o uwagę, o zaopiekowanie bez względu na to, jakie są. A Ty, z otwartymi ramionami je przyjąłeś i jeszcze podarowałeś innym, nadając im wagi i koloru. I to "TYLKO" zapis stanu samotności o poranku, gdzie wszystko właśnie zaczyna budzić się leniwie, powoli do życia. To moja strona odbioru znaczeń w całej dwuznaczności, bo jestem przekonana, że kryje się tam duuużo więcej.

No, no... odnoszę wrażenie, że przeczytałam coś bardzo osobistego i prywatnego, ale opisanego w taki sposób jak wyżej, by nie było to do końca jednoznaczne. Poza samotnością w wierszu widzę również swobodę i wolność, i ten przeuroczy, chociaż mocno nostalgiczny w moim odczuciu, wątek siebie jako dziecka, który doskonale oddaje walkę podmiotu lirycznego z samym sobą, wewnętrznie. Podoba mi się, podoba. Pozdrawiam, Radku.