X
Drewniany ludzik
miniatura
2021-06-12 23:53
Ma głowę pozbawioną kształtu
jej właściwego
i twarz bez rysów,
prócz obietnicy nosa.
Ma okrągłe stawy
nabite śrubami
i pręt wbity w kręgosłup.
Mogę go ustawiać, jak zechcę,
w pozę dumną,
zalotną,
zabawną lub zmartwioną,
a on będzie jedynie patrzył
twarzą bez oczu,
tam, gdzie mu nakażę.
Powierzyłam mu największe skarby,
a on dźwiga je odważnie,
jako podstawka na biżuterię.
Wyciąga dłonie,
niby w modlitwie,
by nie zsunęły mu się z ramion łańcuszki
i rzemyki.
Na komodzie stoi
mój ludzik drewniany.
jej właściwego
i twarz bez rysów,
prócz obietnicy nosa.
Ma okrągłe stawy
nabite śrubami
i pręt wbity w kręgosłup.
Mogę go ustawiać, jak zechcę,
w pozę dumną,
zalotną,
zabawną lub zmartwioną,
a on będzie jedynie patrzył
twarzą bez oczu,
tam, gdzie mu nakażę.
Powierzyłam mu największe skarby,
a on dźwiga je odważnie,
jako podstawka na biżuterię.
Wyciąga dłonie,
niby w modlitwie,
by nie zsunęły mu się z ramion łańcuszki
i rzemyki.
Na komodzie stoi
mój ludzik drewniany.
Ocena wiersza
Wiersz nie został jeszcze oceniony.
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Alchemik(*)
2021-06-15
Kolejna poezja, choć nie taka znów miniaturowa.
Lubisz pisać w bloku.
Ja preferuję strofoidy jak akcenty.
Ponieważ nie ma tu privu, mam zamiar napisać na Twój adres mailowy, zanim pękniesz, poetko prawdziwa.
Lubisz pisać w bloku.
Ja preferuję strofoidy jak akcenty.
Ponieważ nie ma tu privu, mam zamiar napisać na Twój adres mailowy, zanim pękniesz, poetko prawdziwa.
Kornel Passer
2021-06-13
Chyba trzeba dodać literkę w "ludzik" w ostatniej linii. Wiersz budzący wyobraźnię. Może być też przypowieścią . Pozdrawiam serdecznie.
Ross(*)
2021-06-13
Słyszałem o jednym drewnianym ludziku, który zapragnął być prawdziwym chłopcem...
Czy to był wyjątek wśród drewnianych ludzików, tego nie wiem, ale jeśli będziesz rozmawiała i przebywała ze swoim to kto wie, kto wie ...
Czy to był wyjątek wśród drewnianych ludzików, tego nie wiem, ale jeśli będziesz rozmawiała i przebywała ze swoim to kto wie, kto wie ...
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Statki
Koszmary pogodowe
Afryt
Bawmy się, póki piekło nas nie pochłonie
Zieloność
Gubiąc
Druga
Kamień
Dwudziesta czwarta/zero
Do złota
Nieme ptaki (Ostrzeżenia)
Wisielcze poczucie humoru Lorda Ashwortha, który opowiedział mi tą historię, gdy spełnialismy toast za jego syna i jakże uroczą wybrankę
۞ Dziecko Lucyfera ۞
O wojnie oczami cynika
Miłość?
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności