Twoje Wiersze - TOAST PAMIĘCI

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

19 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

GabiC^(*)

2025-03-05

Refleksyjny, dobry, ciekawy wiersz. Pozdrawiam serdecznie Staszku:))

sturecki

2025-03-05

Dziękuję serdecznie! Cieszę się, że wiersz trafił w refleksyjny nastrój. Pozdrawiam równie ciepło!

Wszystkość^(*)

2024-11-02

Bardzo ciekawie zobrazowałaś ten jeden dzień w roku, kiedy to jakby haustem na cały rok wypijamy pamięć naszych zmarłych bliskich. Dla wielu tak to wygląda ale myślę, że zdecydowana większość wspomina ich o wiele częściej. Pozdrawiam Staszku🙂

sturecki

2024-11-03

Dziękuję za refleksję. Masz rację, ten dzień jest jak głęboki haust pamięci, ale dla wielu z nas wspomnienia bliskich towarzyszą znacznie częściej, na co dzień. Taki dzień jedynie wzmacnia to, co i tak nosimy w sercu przez cały rok.

Waldi1

2024-11-02

dlatego my z żoną ... pijemy duszkiem za zmarłych każdego dnia ... bo oni nigdy od nas nieodeszli ... w sercach naszych są zawsze .., nawet ten bezdomny ...który w mojej piwnicy spał ponad cztery lata ... spóźnienie załatwiliśmy mu z żoną mieszkanie ... w którym mieszkał przez cztery lata i w nim zmarł ... odwiedzam go na cmentarzu 11 razy w roku i światełko płonie cały czas ... itd ... a jest w grobie razem ze swoim ojcem... który zginął tragicznie w 1980 roku ... pozdrawiam serdecznie ... w sumie zajmowałem się nim ponad 9 lat i odszedł jak człowiek ...

Waldi1

2024-11-02

dzięki i wzajemne pozdrawiamy ...

sturecki

2024-11-02

To piękne i głęboko wzruszające, co robiliście dla tego człowieka – tak wiele serca i prawdziwej troski. Dzięki Wam odszedł godnie, a Wasza pamięć, codzienne „zdrowie” w jego intencji i stałe światło na grobie to świadectwo, że prawdziwa bliskość nie gaśnie. Pozdrawiam Was serdecznie i z wielkim szacunkiem.

Elżbieta

2024-11-02

Właśnie to raz do roku... przeciwko czemu buntuję się, jak również atmosferze bezdennego smutku! Moi bliscy są mi bliscy nie tylko 1 listopada, czy w Zaduszki. Rozumiem jednak, że niektórzy mają potrzebę celebrowania wspomnień i poddawania się nastrojowi akurat tego dnia. W sumie lepiej tak niż, gdyby zmarli, umarli po raz drugi w niepamięci.
6/5
Pozdrawiam serdecznie: ))⭐

sturecki

2024-11-02

Pamięć o bliskich to coś, co powinno trwać każdego dnia, a nie tylko raz w roku. Choć ten listopadowy czas może być smutny, zgadzam się – lepiej, byśmy oddali hołd wspomnieniom, niż pozwolili zmarłym umrzeć ponownie w zapomnieniu. Dziękuję za wizytę i wysoką ocenę.

Kazimierz Surzyn

2024-11-02

Wymowna bardzo zaduma, pozdrawiam ciepło.

sturecki

2024-11-02

Czasem chwila zadumy mówi więcej niż tysiąc słów. Dzięki za wizytę i wysoką ocenę.

Kazimierz Surzyn

2024-11-02

6/5

Jastrz

2024-11-02

Niech nam żyją zmarli!

sturecki

2024-11-02

Myślę, że w naszych wspomnieniach i sercach wciąż są obecni – niech żyją dalej w naszych myślach i opowieściach, w tym przypadku w wierszu.

Odyseusz62

2024-11-02

Patrząc na daty śmierci na nagrobkach za każdym razem dziwiłem się , że Ci ludzie odeszli już tak dawno a pamiętam ich jak bym ich widział dopiero co.
Pozdrawiam.

sturecki

2024-11-02

Może to właśnie siła wspomnień sprawia, że nigdy naprawdę nie odchodzą.

BordoBlues

2024-11-02

raz w roku pijemy pamięć duszkiem - świetna fraza. Lubię, gdy wiersz ma takie słowne perełki. Całą przyjemność w poezji, to odnajdywanie takich perełek. Twoje zdrowie :):)

sturecki

2024-11-02

Dziękuję serdecznie za tak miłe słowa. Cieszę się, że ta fraza przypadła Ci do gustu i że odnajdujesz w moich wierszach takie słowne perełki. Twoje zdrowie!

JoViSkA

2024-11-02

Świetny wiersz...
Pozdrawiam cieplutko Stasiu :)

sturecki

2024-11-02

Dziękuję za wyjaśnienie – rozumiem teraz Twój punkt widzenia. To piękne, że mój wiersz zainspirował Cię do takiego toastu za pamięć o bliskich. Czasem warto wznosić „szklankę” również za tych, których już z nami nie ma, bo przecież są obecni w naszych wspomnieniach. Ja tam dobrze pamiętam, co i z kim piłem.

JoViSkA

2024-11-02

Nie czepiaj się słówka...Świetny w sensie, że zaskoczył mnie ten toast, ja tam wolę wznosić toast za żywych...ale czytając Twój wiersz uznałam, że to świetna metafora odnosząca się do celebrowania pamięci o tych, co odeszli...

sturecki

2024-11-02

Cieszę się, że wiersz Ci się podoba. A to słowo "świetny" to chyba prosto z cmentarza przyniosłaś – akurat pasuje!

klaks

2024-11-02

Piękny wiersz, godny toastu :)
Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2024-11-02

Dziękuję serdecznie! Cieszę się, że wiersz przypadł Ci do gustu i że zasłużył na toast.

Moona@

2024-11-02

Wymowna okolicznościowa zaduma.
O bliskich zmarłych myślimy raczej częściej niż raz do roku.
Człowiek żyje w kręgu życia i śmierci. Warto wznieść toast za umarłych, ale i za żywych ;)
Pozdrawiam :)

sturecki

2024-11-02

Rzeczywiście, pamięć o bliskich zmarłych towarzyszy nam na co dzień, nie tylko od święta, choć bywa z tym różnie. Toast za umarłych, ale i za żywych – to prawdziwy hołd dla kręgu życia, w którym wszyscy uczestniczymy.

Adrian706

2024-11-02

Wspaniała i trafna refleksja odnośnie charakteru i klimatu listopada i otwierającego go święta. Szczególnie trafia do czytelnika przez powszechne coraz bardziej powierzchowne podejście do ,,grobowania" i jakiejkolwiek zadumy.

sturecki

2024-11-02

Listopad i jego szczególny nastrój to czas, który aż prosi się o głębszą zadumę. Rzeczywiście, w dzisiejszym zabieganym świecie łatwo przejść przez ten okres powierzchownie. Tym bardziej cieszę się, że udało mi się uchwycić tę atmosferę i wywołać potrzebę autentycznej refleksji. Pozdrawiam.

Rosa

2024-11-02

Pięknie o Święcie Zmarłych...
Pozdrawiam:)

sturecki

2024-11-02

Dziękuję za te ciepłe słowa.

LydiaDel

2024-11-02

Nieraz te wspomnienia są tak bolesne, że dosłownie miałoby się ochotę na autentyczny toast.
„Toast pamięci“, kropla po kropli. Przygotowujemy się do tego. Zdobimy groby naszych bliskich i w myślach odradzają się znów wspomnienia. Tak jak już Pasjans wspomniał, są kultury, w których cała biesiada odbywa się na grobie, razem że zmarłymi. W byłej Jugosławii jest taki wesolutki cmentarz. Na tablicach są krótkie czasem złośliwe miniaturki, prosto z życia zmarłego. Może masz i rację , że na chwilę pamięć przywróci ich w nasz krąg, w krąg naszej doczesności. Czytając, za każdym razem dochodzą nowe aspekty refleksyjne. Takie są właśnie Twoje wiersze. Wielowarstwowe. Serdeczności 🫶

sturecki

2024-11-02

Dziękuję za tak głęboki komentarz i za podzielenie się tym spojrzeniem na pamięć i obrzędy wokół zmarłych. To prawda, wspomnienia czasem bywają tak intensywne, że niemal wymuszają „toast pamięci,” kropla po kropli. Fascynujące jest podejście kultur, w których wspomnienia stają się wspólną biesiadą, a nawet humorem na nagrobkach. Cieszę się, że moje wiersze poruszają takie refleksyjne struny i otwierają na nowe aspekty pamięci i przemijania. Serdeczne dzięki za Twoje słowa.

Krystek

2024-11-02

Pozdrawiam w zadumie
i refleksji.

sturecki

2024-11-02

Również pozdrawiam w zadumie i refleksji. Dziękuję za wspólne chwile skupienia.

Pasjans

2024-11-02

Świetny wiersz, tak jest dokładnie. Choć my jesteśmy wyjątkowo oszczędni w obrzędach dotyczących naszych zmarłych. W kulturach, które badam, biesiadowanie na cmentarzach jest normą. Także spożywanie posiłków przy osobie właśnie zmarłej w oczekiwaniu na pogrzeb, nierzadko pełne nietrzeźwości i śmiechu. Kłaniam się nisko wspaniałemu Autorowi :-)

sturecki

2024-11-02

Rzeczywiście, każda kultura ma swoje wyjątkowe sposoby okazywania szacunku zmarłym – czasem pełne powagi, a czasem radości i wspólnego biesiadowania. To fascynujące, jak różnorodnie przeżywamy pamięć o tych, którzy odeszli. Kłaniam się nisko i dziękuję za inspirujący komentarz.

Mitylene

2024-11-02

Jest dokładnie tak jak napisałeś...duszkiem "wypijamy wspomnienia "...Listopad ze swoją nostalgiczną naturą sprzyja takim refleksjom...

sturecki

2024-11-02

Dokładnie, listopad swoją atmosferą jakby zaprasza do głębszych wspomnień – wypijamy je duszkiem, w jednej chwili przeżywając na nowo to, co odeszło. Ta nostalgia listopadowych dni wyjątkowo sprzyja chwilom refleksji i zadumy.

ajw

2024-11-02

Podobno Romowie piją alkohol na grobach zmarłych, choć myślę, ze nie tylko oni. W te dni liczą się własnie te prawdziwe emocje, refleksja a nie tylko odwiedzanie grobów bez cienia jakichkolwiek uczuć..

sturecki

2024-11-02

To prawda, takie zwyczaje, jak picie alkoholu na grobach, często wyrażają autentyczne emocje i głęboką więź ze zmarłymi. W tych dniach ważniejsze od samego gestu odwiedzin jest właśnie to, co nosimy w sercu – wspomnienia, refleksje i prawdziwe uczucia, które nadają sens naszej pamięci. Nie chodzi przecież o sam rytuał, ale o szczerość i bliskość, jaką możemy wtedy poczuć.

Marek Żak

2024-11-02

Tak, często wspominamy sącząc wspomnienia, a w taki dzień jest tego o wiele więcej, duszkiem, jak wspomniałeś. Pozdrawiam.

sturecki

2024-11-02

Dokładnie tak – ten dzień skłania nas do sączenia wspomnień jeszcze intensywniej, czasem aż do dna, jakby każda kropla miała w sobie coś więcej. Wspominanie duszkiem to wyjątkowy sposób na chwilowe zbliżenie się do tych, którzy zostali w naszej pamięci.

Annna2

2024-11-02

Pamiętam każdego dnia- i tęsknię,
i nawet nie wiem, kiedy tego nie robię

sturecki

2024-11-02

Piękne i wzruszające wyznanie. Pamięć i brak stają się częścią codzienności, jak oddech – obecne nawet wtedy, gdy tego nie zauważasz. Ładnie wyraziłaś tę tęsknotę, która trwa nieprzerwanie.

Dagmara^(*)

2024-11-02

Z każdym dnie, miesiącem i rokiem:

"łyk po łyku wspominamy tych, co byli
kropla po kropli wchodzi nam w żyły
smak ich obecności, echo głosów"

coraz bardziej płyną w nas, dlatego szczególnie w ten czas wspominamy, piszemy wiersze...
Pozdrawiam serdecznie Stanisławie...

sturecki

2024-11-02

Nie inaczej, wspomnienia wnikają w nas „kropla po kropli,” aż stają się częścią naszego wnętrza. To dlatego ten czas tak bardzo skłania do refleksji, do pisania wierszy i przywoływania tych, którzy żyją w nas echem swoich głosów.