Twoje Wiersze - Ópy I

Ópy I

vilanella

2025-12-26 10:51

Dziadkom

Na koncert dziś Was nie zaproszę.
jedna, trzy gamy albo jeszcze ćwierć,
Fortepianu o pasaże nie poproszę.

Dyrygentem tu są mory dobosze,
dziś batutą wiotką włada śmierć,
Na koncert już Was nie zaproszę.

Wiatr zza kotary mroźne rozkosze
Warmii słowa brzmią jak Łyny perć.
Fortepianu o pasaże nie poproszę.

Miliony lśnień dadzą cierni kalosze
chmury złamią batutom pierś.
na koncert już Ciebie nie zaproszę.

Zimom śmiech utulę, ponoszę
grzmotom burz tysiące natarć
Fortepianu o pasaże nie poproszę.

Słońc kipieli najsłodsze bambosze
grawerem miłość niebom dowierć.
Fortepianu o pasaże już nie poproszę,
na koncert Ciebie też nie zaproszę

autor

Annna2

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Maciek.J^(*)

pół godziny temu

miłość do małej ojczyzny - Warmii i do ukochanej babci
w jednym wierszu - a do tego vilanelli
pięknie to napisałaś swym niepowtarzalnym piórem Aniu
POEZJA ...cóż dodać jeszcze...

Elżbieta

godzinę temu

Wzruszasz, Aniu, pięknem treści z czułością pamięci i wspaniałą formą!
Serdeczności:)⭐️

Uczeń Marka Aureliusza

godzinę temu

Ładna wilanella, zauważyłem, że ta forma jest znacznie więcej popularna ostatnimi czasy. Nie potrafię tak pisać, ale zawsze podziwiam wysiłek i rezultaty tych, którzy potrafią :)

Migrena.2^(*)

dwie godziny temu

Aniu.

cudownie jest !

gdybym spojrzał na Twój wiersz oczami świetego Augustyna to widział bym w nim przede wszystkim metafizykę obecności poprzez brak !

to co piszesz to przejmujace studium "ontologii pożegnania " w którym cisza po niedoszłym koncercie staje się najgłośniejszą formą trwania miłości.

silniejszą niż dyktat śmierci.

duchowa więż jest jedynym niezmiennym punktem oparcia w tym kruchym, ogłupialym, naszym świecie .

Aniu.

co tu dużo mówić .

ten wiersz ma głębie która krzyczy zza wersów - człowieku, zastanów sie !

wszystkiego dobrego Aniu.

tego wszystkiego co z tego świata da Ci jeszcze radość.

Moona@

dwie godziny temu

Śliczna melancholia!
Pozdrawiam :)

Krystek

dwie godziny temu

W wierszu wyczuwam żal nad tym,
co było, a tak się zmieniło.
Pozdrawiam serdecznie jeszcze
świątecznie:)

samisen

dwie godziny temu

Wiersz pięknie wybrzmiewa, to poezja gęsta od metafor, operująca muzycznością języka Możemy odczytać jako refleksję nad przemijaniem, utratą sensu sztuki w obliczu śmierci oraz nad decyzją o samotnym trwaniu w świecie, który stracił dawną harmonię.
Wszystkiego dobrego, Aniu
Pozdrawiam