Twoje Wiersze - Cud starości

Cud starości

wolny

2021-01-04 16:27

Żelazo zimne
nie ma sensu kuć
Prometeusz
zabrał mi spokój
dlatego ukarał go Bóg

Czy Syzyf
rozumiał Człowieka?
Może i tak
choć nie pamiętam
dlaczego i jak?

Bohaterowie z marginesu
ludzie ze snu
i Bóg Łamiący
wszystkie przykazania

Krew we mnie to nie tylko
historia ciała
To nie tylko idiomy
wyssane z dni

Zakitowane czasem okna
przez które patrzę
na piękno świata
które połknąłem w pigułce
razem z Pierwszym
oddechem i natychmiast
zapłakałem

Na manowcach
próbowałem złapać wiatr
Nazywałem go
marzeniami
Ale wiatr
choć dałem mu imię
to tylko wiatr

Nawet słońce
będzie kiedyś za stare
żeby świecić
I cóż po nas?

Chłód pychy ogarnia noc
podejdźmy więc
bliżej ciała
ogrzejmy się tak
żeby jutro mógł znowu
zdarzyć się cud

10.10.2015

autor

Iks Weli

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

BardzoBardzo

2021-01-05

Pochwała przemijana, przeżycia całego życia dokładnie "od a do z" jak to u Ciebie bywa napisana tak jakby poboczne nie patrząc słowom w litery. Tak naokólnie, nie bezpośrednio. Tak jak To tylko Ty piszesz.

BardzoBardzo

2021-01-05

Spryciarz :D co można zrobić z czymś z czym się nie da nic zrobić... Pochwalić :D Jupii

Iks Weli

2021-01-05

Tak, pochwała :) Pozdrowionka

Kornel Passer

2021-01-04

Zakończenie z lekka patetyczne. W całym wierszu plecionka znaczeń i symboli. Bardzo ciekawie ułożona. Trochę jak sidła na czytelnika, który w naturalny sposób chciałby iść prostą drogą , a tu się nie da i oto chodzi , i oto chodzi. Czy ciepło ciała z końca wiersza wystarczy na to wszystko, nie wiadomo. Syzyf nigdy nie kończy swojej pracy. I zawsze po gór(k)ę. Pozdrawiam i dziękuję za kolejne ciekawe przeżycie poetyckie.