Twoje Wiersze - Dlaczego

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

SuviMay

2020-10-14

Lidio, jest plus! Wystarczy spojrzeć, ile osób się tu zebrało, by zatańczyć tu z Tobą :) Pozdrawiam :)

LidiaM-9

2020-10-14

Dziękuję. Miło Cie gościć. Tak, cieszy mnie to, że dość liczne grono się pochyliło nad wierszem. Nie sądziłam, że i Ty się zainteresujesz, bo mamy zupełnie odmienne style. Ja Twoje wiersze czytam i podziwiam w milczeniu.

zmis

2020-10-14

Jeśli pamiętam, to tańczyliśmy razem. Pozdrawiam

LidiaM-9

2020-10-14

Zgadza się, ale z podmiotem nie zatańczyłam i trochę mi szkoda.

Asteria^(*)

2020-10-13

Nie jeden taniec już wybrzmiał, a my pod ścianą czekamy :)

LidiaM-9

2020-10-13

Otóż to! Potem żałujemy, że czekałyśmy na "białe tango", którego wodzirej nie ogłosił.

Anuk

2020-10-13

Lepiej spróbować niż żałować...tak mówią, mam sporą kolekcje takich przegapionych chwil

LidiaM-9

2020-10-13

Otóż właśnie. Potem się człowiek zastanawia czy dużo stracił, a odwrotu nie ma. Dzięki Aniu.

Pianista

2020-10-12

A jeśli się spotkamy
i o taniec poproszę,
czy mi również odmówisz?
Wiedz, że odmów nie znoszę.

Obuwie niewygodne,
nie nabierzesz mnie na to.
Będziemy tańczyć boso,
czy to w zimę czy w lato.

Powiesz, że nie znasz kroków.
Ja powiem nic nie szkodzi
Wystarczy się kołysać
Tańczą tak starzy, młodzi…

Stópek Twych nie podeptam,
więc bez wykrętów proszę.
Czy choć raz zatańczymy?
Wiesz, że odmów nie znoszę.

LidiaM-9

2020-10-13

Napisałeś tak piękne zaproszenie do tańca, że nic więcej nie trzeba. Bardzo dziękuję za ten błyskotliwy wierszyk. Od tańca się nie wymigasz, mam to na piśmie. :) Pozdrawiam

Pianista

2020-10-12

Chciałem napisać jeszcze wierszowaną odpowiedź, ale jestem oczarowany i nie potrafię.

Anielska Łza

2020-10-12

Brawo Lidio!!! :)

LidiaM-9

2020-10-12

Z Tobą, drogi Pianisto,
Tańczyć jestem gotowa,
Stracić wnet z oczu wszystko,
W Twych objęciach wirować.

Tańczyć jak światła smugi
Lub jak liście na wietrze.
Jeden raz, potem drugi,
Potem jeszcze i jeszcze...

I aż tchu nam zabraknie,
Aż świat zginie nam z oczu.
W jednym rytmie i takcie
Krok nas wspólny zjednoczy.

Pianista

2020-10-12

Niezmiernie mi miło, posyłaj częściej takie myśli w eter.
Z tym na zawołanie to nie do końca, pisać zacząłem jeszcze przed Twoim komentarzem, ale niech to zostanie między nami.

Anielska Łza

2020-10-12

Gdy Lidia napisała o tych zimowych kozakach, pierwszą myślą było "Przecież mogła zatańczyć na boso"... nie wiem, jaką trajektorią pobiegła ta myśl, ale widzę, że spotkała się z Twoją, co zaowocowało cudnym wierszem. Podziwiam Twoją zdolność tworzenia rymów tak "na zawołanie" :)

Anielska Łza

2020-10-12

A mnie się przypomniały szkolne dyskoteki, kiedy to najfajniejszy chłopak w klasie tańczył ze wszystkimi dziewczynami i nie mógł zrozumieć, dlaczego tylko ja mu odmawiam. Dopiero w ubiegłym roku przyznałam mu się, że nie umiałam tańczyć i wstydziłam się mu o tym powiedzieć :)

Anielska Łza

2020-10-12

Dopiero po wielu latach się przyznał, że miał do mnie sentyment, ale cóż... każdemu z nas była pisana inna droga :)

LidiaM-9

2020-10-12

Powody mogą być prozaiczne, a okazja przeszła koło nosa i już się nie powtórzy. Siedzieliśmy w lokalu przy lampce koniaku i akurat odbywał się dancing. Tańczyć umiałam a odmówiłam z powodu topornych zimowych kozaków.
Twój kolega zapewne był zaintrygowany Twoją odmową, może tym bardziej się Tobą zainteresował.

BardzoBardzo

2020-10-12

niech żal co różę zeschłą opłakuje
pójdzie od Cię precz
bo o to ów żal coś na cię knuje
cóż że róży szkoda eh

było minęło a róże inne rosną
a żal twe serce złamie
za ulotnym wspomnieniem
które jeno westchnieniem