Piszę do Ciebie Mateńko miła
List z dawnych wspomnień utkany
A słowa płyną, jak wartki potok
Czułością serca wezbrany

Pamiętam piękny dom pełen słońca
Pachnący szczęścia przystanią
Małą dziewczynkę śpiącą bezpiecznie
W kolebce Twoich ramion

Lampy naftowej światło zamglone,
Małą książeczkę z widokiem
Dziecko uczące się pierwszych liter
Pod Twoim czujnym okiem

Nasze rozstanie, gdy w świat odeszłam,
Bo przyszło zmierzyć się z życiem
Dałaś na drogę srebrny wisiorek
Z mgły łez ronionych skrycie

Burze i sztormy, wiatr, niepogoda
Trwałaś przy mnie jak skała
Byłaś przyjaźnią i pocieszeniem
Skrzydłami otaczałaś

Dziękuję Matuś za moje życie,
Za dobroć i czułe serce
Za piękno duszy, mądrość i prawość,
Za spracowane ręce

Dziś, gdy Twe ciało kruche i wątłe
A z włosów srebrna korona
Wyciągam dłonie do Ciebie Mamo
Tulę Cię w swych ramionach

Pamiętaj! Zawsze stoję przy Tobie!
Przynoszę promień słońca o świcie
Ty jesteś dla mnie najdroższym skarbem
Kocham Cię Mamo! Nad życie!