Twoje Wiersze - czas w twoich dłoniach

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

8 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Maba^(*)

2022-09-20

W ciszy, z *** pochylam się nad Twoim tekstem. Jakże piękny.

samisen

2022-09-20

Jakże Topie bardzo pięknie dziękuję.
Każda cisza uspokaja nas w swoim smutku...
Kłaniam się i pozdrawiam

naskraju*^(*)

2022-09-17

/tam, tego
wczoraj/... nie ma już tam niczego, jest tu i teraz i jest czas co nie zatrzymuje nam niczego. Chwile, które były już są przeszłością. Jedynie my chcemy je zatrzymywać w dłoni, w myśli i w rzeczach pozostałych po nich. W samotność idziemy, kiedy nie widzimy dla nas drogi do zapomnienia i w niej próbujemy odnaleźć tamte obrazy, kiedy byliśmy szczęśliwi. Najgorsza jest tak wśród tłumu, gdy nikt jej nie widzi, a my jak niewidomi błądzimy, szukając drogi do jutra. Tam znowu odnajdziemy siebie.

Pozdrawiam

samisen

2022-09-17

Dziękuję, że tak to wszystko widzisz i tak w swoich objęciach postrzegasz....
Serdecznie pozdrawiam....

Elżbieta

2022-09-16

Przejmujący w swoim smutku i osamotnieniu , ale jest też w Twoim wierszu czułość i łagodność.
Serdeczności:)*

samisen

2022-09-17

Dziękuję serdecznie
Pozdrawiam

sisy89

2022-09-16

Żeby tak można było zatrzymać w dłoniach te najpiękniejsze chwile... Kiedy człowiek zdaje sobie sprawę, że coś się nie powtórzy odczuwa taką samotność, której nie ukoi tłum ludzi wokół, choćby to były dobre dusze... Przepięknie.
Pozdrawiam serdecznie :)

samisen

2022-09-16

Żeby tak czas, móc cofnąć do przodu…

Dziękuję za te chwilę zatrzymania...
Pozdrawiam

Annna2

2022-09-16

W tej chwili ostatni każdy zostaje sam- nawet w wielotysięcznym tłumie.
Bo śmierć jest taka wspólna i taka osobna.

samisen

2022-09-16

Chwila to tylko moment.
Motylowi wydaje się, że dzień machania skrzydłami to wieczność...

Rambler

2022-09-15

samotność tłumu
niby znajoma
choć boli
jak każde wspomnienie
schowane w skarbcu
półprzymkniętych powiek
lecz życie wciąż uparcie
idzie na przekór
myśli niechcianych

samisen

2022-09-16

Życie idzie nadal
w rozdartych rajstopach
bieżące problemy
to pobite gary
odczuje je biedak, emeryt
człowiek ułomny i stary

Dzięki za zatrzymanie...
Pozdrawiam

Waldi1

2022-09-15

Najczęściej w tłumie ludzi jest się samotnym ... i to jest smutna prawda ...

samisen

2022-09-16

No nie zbadane są wyroki Boskie...

Baba-Goga

2022-09-15

Ścieżka lęku - to jak cmentarna alejka.
Gdy człowiek musi wyjść do świata, który już nie będzie taki sam, po stracie.
Bardzo smutny, bolesny wiersz.
Pozdrawiam :)

samisen

2022-09-16

Świat potrafi stanąć na głowie, najczęściej wychodzi mu to na umarłych alejach naszego lęku
Bardzo dziękuję za komentarz
Pozdrawiam

Pokaż mniej

Logowanie

czas w twoich dłoniach

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji