...alez wiersz na czasie....
🕯️

Piękny wiersz i piękne to trwanie.... Miłość, pamięć i wdzięczność - to wszystko, co możemy dziś dać Tym, którzy nas wyprzedzili w drodze... Pozdrawiam 🍁

Poruszający, ciepły wiersz o miłości na zawsze..

Pozostaje w myślach...
Pozdrawiam serdecznie, Wiolu:))⭐🍁

Pięknie refleksyjnie. Pozdrawiam serdecznie

Smutne ale pięknie napisane:

"tyle musi mi wystarczyć
ta po tobie cisza
w ciszy lepiej słychać "

Pozdrawiam :)

Czasem pytam dlaczego, i że to niesprawiedliwe.
i kocham i myślę i nawet nie wiem, kiedy tego nie robię

Bardzo na tak!
Puenta szczególnie!
Pozdrawiam :)

Piękna, obrazowa pierwsza strofa i druga pełna refleksji.

Poczucie tej więzi trwa niejako niezależnie od naszej wiary, niewiary, czy wyznawanych poglądów na sprawy ostateczne. Czesław Miłosz opisał to pięknie w wierszu, który wkleję tu w całości licząc, że będzie to piękne dopełnienie Twojego wiersza.

Jakże tak można, pośrodku rozmowy
Zniknąć i nawet nie powiedzieć: „wrócę”
I dom od razu mieć wieloechowy
Skąd żadnej wieści, tylko szum zakłóceń?

Tak szczerze, to nam obce i Piekło i Niebo,
I Pola Elizejskie i Nirwana.
A nie ma przewodnika dostojnego
I mapa lądów nie narysowana.

Ogromny gmach bez murów i podłogi,
Loty umarłych z krzyżami jaskółek,
I wszystkich plemion ukochane bogi
I relikwiarze wypalonych królestw?

Zgiełk nawoływań, labirynt narzeczy,
Porysowane znakami jaskinie?
Kogo na ziemi ten zaświat pocieszy,
Co jest i nie jest, zabłyśnie i ginie?

Nie w to ja wierzę. Bo twoja obecność
Tak dla mnie mocna, że zawsze prawdziwa.
I chociaż nie wiem, co jest czas, co wieczność,
Ufam, że słyszysz ten głos, który wzywa.

Czesław Miłosz "Do Józefa Sadzika"
Zmień moje życie. Trzeba mi pomocy,
Tak jak dawałeś, radą i modlitwą.
Wymawiam imię przebudzony w nocy,
Leżę i czekam, aż widziadła znikną.

Żywi z żywymi zanadto złączeni
Żebym uznawał moc zamkniętych granic
I nad podziemną rzeką, w państwie cieni
Zgodził się ciebie, żywego, zostawić.

Niech triumfuje Świętych Obcowanie
Oczyszczający ogień, tu i wszędzie,
I co dzień wspólne z martwych powstawanie
Ku Niemu, który jest i był i będzie.

Pięknie i nietuzinkowo napisane!
6/5
Pozdrawiam serdecznie.

bardzo smutno ... pozdrawiam serdecznie ...

Cóż mogę powiedzieć: smutne, ale jednocześnie piękne.

Epitafium świetne!
Szac i max

Wiersz to rozmowa z kimś, kto odszedł, ale wciąż jest obecny w sercu i wspomnieniach, jak ciepłe światło świecy. Choć tej osoby już nie ma, jej obecność daje poczucie spokoju i bezpieczeństwa. Pamięć, miłość i wdzięczność to sposób, by jej bliskość trwała dalej, jakby była przy nas przez cały czas.