Sybilla przypatrywała się czaszce z wielkim zainteresowaniem. Mapa rozciągała się od kości czołowej, poprzez ciemieniową aż do potylicznej. Precyzyjne cięcia laserem delikatnie muskały kości, lecz mimo to były nadzwyczaj wyraźnie. I te znaki...co to za język i co oznaczają? Znała tysiące języków, ale z tym nigdy się nie zetknęła.
        - Mogę prosić o moją własność? - usłyszała za sobą dziwnie znajomy głos. Odwróciła się, a wraz z nią Samuel.
      - Admirale - skinęła głową rozpoznając dowódcę Gwiezdnej Floty - niestety nie mogę tego uczynić.
Mężczyzna uśmiechnął się i ruszył wolno ku Sybilli.
      - Jesteście  oboje buntownikami, za których wyznaczono wysoką nagrodę. Mógłbym was żywcem schwytać lub zabić i tak zarobię. Jednak, z racji, że jestem sentymentalny, dam wam fory. Oddaj mi czaszkę, a zyskacie na czasie - mówił spokojnym głosem.
      - Admirale, nie wiesz z kim masz do czynienia. Mnie nie da się zabić. Jestem wszystkim i niczym, eterem ukrytym w skorupie, życiem i śmiercią o różnych obliczach i formie,więc pozwól,że to ja postawię warunki. Weź Samaela, a mi pozwól odejść... z mapą - odpowiedziała Sybilla.
     - Anael - zwrócił się do niej Admirał starym imieniem - nie utrudniaj.
     Wtedy do niej dotarło.
     - Assasun nie ma mocy wskrzeszania, nie zwróci ci Elizabeth - wyszeptała.
Admirał ruszył w jej kierunku niczym wybudzona furia.
I nagle, między nimi pojawił się Marid. Wyrwał z rąk królowej czaszkę i rzucił na marmurową podsadzkę, rozbijając na tysiące kawałków. Po czym milcząc wskazał na nią, a potem na swoją głowę. Sybilla zrozumiała. Jej przewodnik zapamiętał plan i ukrył go w swoim umyśle.