Kiedy do niej wszedł,jej komnatę rozświetlały dziesiątki świec. Panował przyjemny półmrok, a w powietrzu unosił się zapach topniejącego wosku i zawiesistej mirry. Rozglądną się za gospodarzem, lecz nikogo nie było. Zrobił krok do przodu.Teraz mógł dostrzec więcej. Po lewej stronie stał wielki dębowy stół,na którym było pełno porozrzucanego pergaminu z symboliką i pismem którego nie znał. Obok stał podobny, tyle że z amforami rożnej wielkości i koloru, a nad nim wisiały ususzone zioła. Na wprost niego stało wielkie łoże, nakryte niedźwiedzimi skórami, obok olbrzymie lustro, jakiego jeszcze w życiu nie widział. Dalej stała kotara, za którą skrywała się zapewne garderoba, ponieważ kilka rzeczy wisiało na niej.Sam środek wypełniała pusta przestrzeń, jednak na drewnianych deskach wypalony był pentagram. Już miał zrobić kolejny krok, kiedy daleko w, w ciemnym zakamarku zauważył ruch. Powoli z mroku wyłaniała się kobieca postać w długiej , zwiewnej sukni.Jej czarne włosy opadały luźno na ramiona zlewając się z kolorem odzienia.Na szyi miała piękny naszyjnik, palce zdobiły pierścienie a nadgarstki oplatały bransolety. Zbliżała się coraz bardziej, odkrywając swoją twarz.Była piękna, a oczy jarzyły się zielono-złotym blaskiem. Miał wrażenie ,że jej spojrzenie wypala mu wnętrzności i penetruje myśli. Zacisnął dłoń na rękojeści miecza.
- Nie obawiaj się mnie wojowniku - wyszeptała głosem ciepłym i wibrującym.Uśmiechnęła się wchodząc w sam środek pentagramu.Wyciągnęła do mężczyzny dłoń.
- Podejdź - tym razem padło twardo i donośnie. Mężczyzna pokornie wykonał jej rozkaz. Podszedł do niej bardzo blisko.Był olbrzymem w porównaniu z jej drobną posturą.Uniosła głowę i spojrzała na niego. "Góra mięśni" - pomyślała.Długie, czarne włosy opadały mu na twarz zakrywając oczy.Dotknęła delikatnie jego twarzy , odkrywając wielkie niebieskie oczy. Wyczuła drżenie ciała.
- Nadal pachniesz jaśminem - wyszeptał
- A Ty nadal końskim łajnem - odpowiedziała grubiańsko.
- Pewne rzeczy nigdy się nie zmieniają.
- Np ? - zapytała przekornie.
- Nadal jesteś wredną pizdą - usłyszała.
- A to już nie wredną i podłą suką ? - zapytała zalotnie.
- Któregoś dnia spłoniesz na stosie , a ja osobiście go podpale - wycedził przez zęby
- Zabijając mnie wyświadczysz mi tylko przysługę - odpowiedziała pewna siebie.
- Te wasze zabobony o bramach do innego wymiaru...
- Jesteś tu w konkretnym celu - przerwała mu - Czego chcesz ?
- Wykonaj rytuał, chcę się od Ciebie uwolnić - odpowiedział stanowczo. Patrzyła mu w oczy i widziała jak walczy sam z sobą. Z jednej strony wyczuwała od niego wrogość i nienawiść , jednak z drugiej nadal czuła miłość i pożądanie.
- Jesteś mi balastem - ciągnął dalej - moje życie nie należy już do mnie, odebrałaś mi je , zatrułaś umysł i ciało.Jestem żywym trupem , który nie ma serca. Oddaj mi to , co należy do mnie i zniknij raz na zawsze.
Kobieta odsunęła się od wojownika.Jej twarz posmutniała
- Aż tak mną gardzisz ? - spytała cicho.
- Pragnąłem Cię jak niczego na świecie , a Ty mnie odrzuciłaś.Kochałem Cię , a Ty mnie upodliłaś na oczach moich braci... Zniszczyłaś mnie swoją chorą miłością- prawie krzyczał.
- Ja !!!?? - krzyknęła ,aż ściany zadrżały ruszyła w jego kierunku - Ja ?? - zapytała już nieco spokojniej - A kto mścił się na mnie za każde moje przewinienie, kto manipulował moim otoczeniem by mnie znienawidzili i wreszcie kto uwiódł i zabił moją siostrę ?
- Dostała to, na co zasługiwała - odpowiedział jakby od niechcenia. Oczy kobiety zapłonęły niczym pochodnie.Wojownik cofnął się bojąc tego co może teraz nastąpić, jednak ona , spokojnym i chłodnym głosem oznajmiła:
- Dostaniesz swój rytuał.




**********************************************************************************************************

- Rozbierz się i stań nagi w pentagramie - usłyszał jej zduszony głos. Odwróciła się od niego i ruszyła w stronę jednego ze stołów. Kątem oka widział jak zrzuciła z siebie suknie odsłaniając młode i jędrne ciało, uwolniła stopy i sięgnęła po dwa sztylety ukryte pomiędzy pergaminami.Kiedy do niego wróciła , on już czekał. Odłożyła sztylety blisko swoich stóp i spojrzała na niego. Stała przed nim naga i bezbronna , dziwnie milcząco przyglądała mu się jakby oceniając swoje możliwości. W jej
oczach widział iskry , lecz twarz nie przejawiała żadnych emocji. Spojrzał na jej czerwone usta , a potem mimochodem na piersi i brzuch. Kiedyś była jego, kochał i dotykał jej ciało ale potem odebrała mu to prawo.Zawładnął nim gniew i żal , a teraz uwolni się od wszystkich tych emocji.
- Patrz mi w oczy -usłyszał. Podniósł wzrok.Próbował cokolwiek wyczytać z jej mimiki, ale była jak posąg.
- Będę Cie kolejno dotykać w czoło , w pierś i podbrzusze wypowiadając pewne słowa. Potem ty uczynisz to samo. Na koniec , sztyletami, przetnę symbolicznie łączące nas więzi. Gotowy ? - wyjaśniła mu spokojnie i rzeczowo. Skinął głową.
- Zanim nasze drogi rozejdą się na zawsze , masz ostatnią okazje pożegnać się ze mną - wyszeptała
- Czy będę Cię pamiętał ? - zapytał
- Nie...zapomnisz mnie, jednak czasem Twoja dusza będzie mnie wyczuwać w ciemnościach - odpowiedziała mu dziwnie miękko , nie spuszczając z niego spojrzenia.
- Dla Ciebie byłem gotowy podpalić świat - słowa ledwie przechodziły mu przez gardło - oddałem duszę Mrocznemu Panu, przelałem dla Ciebie krew i zabiłem Twoich wrogów. Nie ma we mnie już miłości , lecz jakaś siła ciągnie mnie do Ciebie .Oddaj mi moją duszę i wolność -skończył czując niepokój.
Podeszła do niego bliżej i poczuł na swoim czole jej zimną dłoń.
- Zdejmuję z Ciebie miłość, pragnienia i wszelkie złe emocje.Jesteś wolny- wypowiedziała słowa głośno, po czym położyła rękę na jego piersi po stronie serca.
- Zdejmuję z Ciebie miłość, pragnienia i wszelkie złe emocje.Jesteś wolny - formułka padła po raz drugi.Teraz jej dłoń poczuł na podbrzuszu i tak jak podejrzewał jego ciało zareagowało na jej dotyk. Patrzył na nią i starał się powstrzymać by jej nie posiąść.
- Zdejmuję z Ciebie miłość, pragnienia i wszelkie złe emocje.Jesteś wolny - padło po raz trzeci.
Teraz on wykonał te same czynności wypowiadając te same słowa. Ciało jej było zimne jak u trupa, mimo to działało na jego zmysły. Pełna pierś i wzgórek łonowy przywiodły mu na myśl przyjemne sytuacje, ale wtedy była ciepła, kochająca i jego. Kiedy skończył wypowiadać ostatnią formułkę, kobieta zniżyła się podnosząc sztylety.
- Przecinam łączące nas więzi. Nie jesteśmy już jednością - usłyszał jej silny głos. Wykonała jednym i drugim ostrzem okrąg miedzy ich ciałami, nagle jej oczy rozbłysły złotym odcieniem. Nim się zorientował poczuł przejmujący ból w pasie.Kobieta jednym , głębokim cięciem prawie go wypatroszyła. Upadł na kolana podtrzymując wypadające flaki, spojrzał na nią z niedowierzaniem.W ostatnim momencie ujrzał jej twarz pełną satysfakcji i drugi sztylet zmierzający ku jego szyi.Wszystko
potoczyło się w ułamku sekundy. Teraz on , wielki wojownik , leżał w kałuży własnej krwi i się wykrwawiał. Kobieta pochyliła się nad nim i wręcz wysyczała:
- Gdziekolwiek się ukryjesz , znajdę Cię i ponownie zabiję.