Twoje Wiersze - efemeryczność... wariacje

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

maciejka

2021-02-20

Każdy z nas jest swój, ale często o tym zapominamy. Dobrze, że przypominasz :-)

naskraju*^(*)

2021-02-20

Tak jesteśmy najważniejsze, a potem dom dla nas tez jest swój.

Pozdrawiam

Osia

2021-02-20

Rozczytałem się w tobie ;))Miłego wieczoru Ursulo

Osia

2021-02-20

A tak i owszem ale do ciebie też bardzo lubię zaglądać;)

naskraju*^(*)

2021-02-20

Osia ty lepiej rozczytuj się w sobie :))
Odwzajemniam miły wieczór i obok nockę.

BardzoBardzo

2021-02-20

Jesteś tą częścią samej siebie
co się nie mieści w puste karty kalendarza
i wiesz że cały świat tylko dla Ciebie
a w życiu nic dwa razy się nie zdarza

Wiec łapiesz dzień jak babie lato
i wciąż uciekasz ode świata
bo to co chcesz to masz już w "wewnątrz" siebie
a żaden dzień przygody nie powtarza

BardzoBardzo

2021-02-20

No właśnie dla tego że jestem Piotrusiem :D

naskraju*^(*)

2021-02-20

Och Piotrusiu jak ty potrafisz namieszać w tym codziennym zjesienieniu kobiety.

Pozdrówka

Kornel Passer

2021-02-19

Niezwykle subtelne ujęcie tego, co ja bym to nazwał, "umiejscowieniem" w relacji dwojga. Ta płynność i zmienność tego miejsca, które zajmuje podmiot liryczny jest ekscytująca i pokazana z niezwykłą precyzją. Nawet zbliżenie fizyczne nie oznacza zgodnego zajęcia tego samego miejsca przez ich oboje. Wręcz przeciwnie , paradoksalnie to może spowodować wędrówkę podmiotu lirycznego w swoją stronę. Przypływ oznacza zapowiedź odpływu. Falowanie perspektywy. Wszystko to opisane ze spokojem i dokładnością. Bardzo dobry wiersz.

naskraju*^(*)

2021-02-20

Falowanie perspektywy świetne - kupuję to. Spokój był tutaj jednym ze sposobów napisania tego wiersza. Spontanicznie ale z dozą pewnej ekscytacji sobą.

Miłego wieczoru

konvalove

2021-02-19

Bardzo podoba mi się tutaj świadomość podmiotu lirycznego co do własnej osoby. Próbowałam trochę bardziej poczuć Twój wiersz, i szczerze mówiąc nasunęła mi się refleksja dotycząca właśnie tego popiołu, o którym mowa w wierszu w ostatniej strofie. Mam wrażenie, że ten popiół to symbol spalonych miłości, który osadza się jedynie na tych wszystkich niepowrotach... bo do czego tu wracać. Twój wiersz nie jest na pierwszy rzut oka oczywisty, przynajmniej dla mnie. Dopiero po chwili wszystko faktycznie składa się na jedną, spójną całość. Chyba tu jeszcze wrócę, żeby więcej z niego dla siebie wycisnąć. Pozdrawiam serdecznie!