Ubiera się w struktury, ale nie jak kobieta w sukienki, bo przecież nie ma ciała.
Jej ciało jest abstrakcyjne.

Jest jak woda przyjmuje kształt naczynia w które ją wlano.
Leje się, bo pragnie się uwolnić i zrozumieć wszystko.
Leje się całymi strumieniami myśli we wszystkich kierunkach naraz.

Nikt jej nie kontroluje można jedynie chwytać,
krople jej potoków kiedy się rozlewa prosto w struktury, które są naczyniami dla niej.

Wyraża się przez te abstrakcyjne formy, ale one nie są nią.
Ma tyle twarzy ile zechce, bo myśląc abstrakcyjnie może tworzyć nowe.

Dopóki pozyskuje nowe informacje i ma gdzie je pomieścić
Jest w stanie przebierać się w przeróżne formy stale rozwijając swoją tożsamość.
Każda powtarzalna kreacja zamienia się w kajdany, dlatego musi je stale zmieniać.

Kocha jednak te struktury, które sama tworzy, bo dzięki nim ma wszystko pod kontrolą.
Tak staję się królową.

Uwielbia być obecna w każdym działaniu pozostając jednocześnie tak zalotnie nieuchwytną.
Czeka wytrwale na te chwile niemego uwielbienia, kiedy wyłania się z oparów zagubionych i pozornie nie powiązanych ze sobą myśli.
A to wszystko w momencie największego zwątpienia.

Jednego jest pewna jak niczego na świecie tego, że jest najbardziej pożądaną.
Każdy i każda chcą ją mieć i to jak najwięcej i na zawsze.
Wszyscy pragną ubierać ją w słowa, obrazy, wzory...
Bez jej udziału nie da się poznać wolności.

Zabiera nas poza kres pierwszych myśli.