Święta i uroczystości rzeczywiście czasem przypominają scenę, gdzie maski szczęścia są obowiązkowym rekwizytem. Ale jak słusznie zauważasz, prawda tkwi w cieniu, w tych chwilach, gdy opuszczamy kurtynę udawania. To tam, w milczeniu i szczerości, odnajdujemy siebie.

Dlatego świętujemy, co się da.
Bez tradycji bylibyśmy jak statek bez kotwicy.
Czyste serce to podstawa – życzenia też.
W sercu teatr, w życiu scena.
Lepiej słuchać niż wierzyć od razu.
Wiara w człowieka to fundament.
Pozdrawiam równie serdecznie.

To bardzo trafna refleksja. Nawet jeśli święta bywają teatrem, to ten teatr czasem daje nam chwilę oddechu od codziennych napięć. Nawet w pozornej uprzejmości może tkwić drobne dobro – moment, w którym konflikty cichną, choćby na jeden dzień. A może, kto wie, taki teatr stanie się impulsem do zmiany i prawdziwego pojednania?

Masz rację – święta wzbudzają różne reakcje, bo każdy z nas niesie inne doświadczenia i wartości. Dla jednych to czas bliskości i refleksji, dla innych obowiązek czy nawet zbędna tradycja. W tym zgiełku nowoczesności łatwo zapomnieć, że magia świąt nie tkwi w przepychu, ale w prostocie: w byciu razem, w szczerości gestów i chwilach zatrzymania.

Nie ma za co dziękować – to prawda, magia tych dni skłania nas do zatrzymania się i zauważenia tego, co najważniejsze. Drobnymi gestami można wyrazić więcej niż słowami, a bliskość z ludźmi jest najlepszym prezentem, jaki można otrzymać.

Masz absolutną rację – składając życzenia, powinniśmy na chwilę zdjąć z siebie ciężar niechęci czy zadr. To nie ilość słów, ale ich szczerość nadaje im prawdziwą wartość. Opłatek to więcej niż gest – to zobowiązanie do spojrzenia na drugiego człowieka z otwartością i szacunkiem, nawet jeśli nie zawsze łatwo jest kochać każdego, kto zasiądzie przy stole. Dziękuję za piękne życzenia! Życzę Tobie również pełnych miłości i radości świąt Bożego Narodzenia, by ten czas przyniósł pokój i dobro w sercu!

Pięknie to napisałeś – przypomniałeś, jak ważne jest, by mimo ludzkiego zła i upadków, pielęgnować w sobie dobro i miłość. Opłatek wigilijny to symbol, który, gdy niesie szczerość i otwartość, ma moc budowania mostów, a nie murów. Twoje słowa o ratunku, o tym, by wyrzucić zło z serca i przyjąć miłość, trafiają głęboko.
Niech ta moc miłości zawsze prowadzi nas ku lepszemu. Dziękuję za te refleksje i pozdrawiam serdecznie – niech dobro w sercu nigdy nie gaśnie.

Rozumiem Twoje spojrzenie – w małych grupach, gdzie panuje szacunek i wspólne wartości, opłatek rzeczywiście może mieć autentyczne znaczenie. W większych społecznościach, gdzie relacje są luźniejsze, łatwiej o powierzchowność i sztuczność. Święta mają jednak sens tam, gdzie ludzie wkładają w nie serce, a nie tylko gesty. Warto więc pielęgnować te małe, szczere chwile, nawet jeśli wokół bywa różnie.

Masz rację – firmowe opłatki bywają czasem pełne kurtuazji i głównie o nich stanowi mój wiersz. W rodzinach łatwiej o szczerość, bo znamy się lepiej i mamy więcej odwagi, by mówić prosto z serca. To piękne, że mimo różnych tradycji opłatek staje się gestem łączącym, a nie teatralnym. W końcu liczy się intencja, a nie kontekst.
Dziękuję za tę refleksję i życzę wielu takich szczerych, rodzinnych chwil.

To prawda – życzenia wypowiadane ze szczerego serca mają swoją wartość, niezależnie od tego, czy się spełnią. Czasem sama intencja potrafi rozjaśnić dzień bardziej niż ich realizacja. Reszta to już tajemnica życia.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za refleksję – niech nasze wiersze zawsze budzą takie myśli.

Opłatek sam w sobie niczego nie zmieni, jeśli słowa są puste, ale gdy życzenia płyną ze szczerego serca, mogą mieć moc większą niż jakikolwiek rekwizyt. Niech więc gest i słowa idą w parze, nie tylko na święta, ale zawsze.

Tak – życzenia powinny docierać do wszystkich, zwłaszcza tam, gdzie nadzieja zdaje się być krucha. Życzyć komuś, kogo nie darzymy sympatią, to już akt przełamania siebie, a w takim momencie nawet najbardziej nieoczekiwane życzenia mogą nabrać autentyczności. Bywa różnie, ale to właśnie szczerość, choć czasem trudna, nadaje sens tym słowom.
Pozdrawiam świątecznie i życzę, by każde życzenie – wypowiedziane i otrzymane – miało prawdziwą moc!

Słowa można wzmocnić czynami, jak choćby kupieniem ciepłej kołdry bliskiej osobie, która marznie w nocy. Z autopsji:). Pozdrawiam

Ale to nadal tylko słowa

Z wzajemnością. dzięki za obecność.

Pięknie to ujęłaś – łamanie się opłatkiem to nie tylko gest, ale i symbol przełamywania tego, co dzieli. Takie chwile, pełne szczerości, wybaczenia i otwartości, są esencją świąt, ale, jak mówisz, nie powinny być zarezerwowane tylko dla nich. Każdy dzień może być okazją do pojednania i budowania mostów między ludźmi.
Masz rację, gesty są ważne – to jak pierwszy krok, który może zaprowadzić nas daleko, jeśli damy im szansę. Cieszę się, że wiersz wzbudził tak głębokie refleksje. Właśnie o to chodzi – by poruszyć i zostawić ślad. Dziękuję za te piękne myśli.

Zgadzam się z Tobą.

Masz absolutną rację – współczesność zmienia formy, ale ważne, że gest i symbolika wigilijna pozostają. Nawet jeśli opłatek z marketu, to serce, które go łamie, może nadać mu prawdziwą wartość. Najważniejsze, by w tym geście było szczere pragnienie miłości i wspólnoty. Niech tradycja trwa, a jej duch się nie zagubi.

Nie zgodzę się z Tobą Staszku:

Po pierwsze nigdy nie będzie opłatkiem,
ten zakupiony na straganie, markecie.

Po drugie nie ma w nim Tego,
który Sam jest Chlebem Życia.

Po trzecie spłycanie dwóch wymienionych opłatków, tylko i wyłącznie do symboli, niejako spłyca realną Jego (Jezusa) obecność w pobłogosławionym opłatku:



Jest taka pora jedyny raz w roku
z doniosłą chwilą momentem czekania
która odwiedza tak wiele narodów
z barwnym kolorem zdobiąca w reklamach
niepowtarzalna corocznym wydaniem
lecz stawiająca na chwili wstrzymanie
określa okres sposobem zachowań
drogą wskazując wybitny rezonans
wyczekiwany z wielkim utęsknieniem
pokazuje nam Dziedzica w ogrodach:
Najświętsze Ciało w pieluszkach Betlejem

dlatego piszę jeszcze na przedsionku
nim rozwinie się świąteczna estrada
najcięższą formą pomimo kłopotów
nie mając wprawy znacznie mnie przeraża
lecz zapalony powstaję sygnałem
skupię się w duszy nad treści tematem
rozmieszczę kwiaty w przeróżnych wazonach
choć doskonale wiem że nie przekonam
w czasach gdy wiele serc złem kamienieje
wyliczy grzechy ów Miłość wzgardzona
Najświętsze Ciało w pieluszkach Betlejem

spójrzmy więc wszyscy na święta rodowód
gdyż nasze czyny skryte w znaku siana
powściągnij myśli a serce uspokój
popatrz na wszystkich odnajdź Boga w twarzach
poszukuj dobrze nim życie wyblaknie
przecież nam ludziom śmierć porcje wydaje
liczy się teraz nie ma co planować
czy będziesz za rok? można przeszacować
dlatego pochyl się nad bieli chlebem
zacznij na nowo jestestwem szanować
Najświętsze Ciało w pieluszkach Betlejem

podążaj śladem zapomnianych przodków
tych co spoczęli na wielu cmentarzach
tradycję wiarę ich pomnóż zachowuj
tu można wiele wymieniać w detalach
trzeba dziś stanąć pod prawym sztandarem
aby wyrównać świat dobra klimatem
treścią przypomnę mizerny grafoman
skryty jak Adam ze wstydu zaroślach
nad czasem naszym ogromnym problemem
soczyście przytul w serdecznych ramionach
Najświętsze Ciało w pieluszkach Betlejem

czy będzie dalej nasz świat niczym Poncjusz?
ten co rokrocznie chce tylko zarabiać
z pochodem zysków idącym legionem
gdy Mikołaja w skrzata nam przerabia
w wydaniu baśni w dodatku pyzatej
i owa postać gości na wystawie
nad zeświecczeniem słów zacznie brakować
gdzie się zapodział wyniosły aromat
ten co przemawia Wigilii wezwaniem
a widząc pustkę potrzeba malować:
Najświętsze Ciało w pieluszkach Betlejem

Od nas zależy by wybić w akordach
tym co zaległo w dziejowych wartowniach
aby namaścić wierności olejkiem
śpiewem kolędy popłynie wymowa:
Najświętsze Ciało w pieluszkach Betlejem

--

Wymowne cuda kraszącym spojrzeniem
odnawiają świat zatrzymując w chwili
przypomina to czasy pełne wskrzeszeń
coroczne barwy coroczne wskaźniki
wplatają czarem dostojne nam święta
jakże przepiękne w czułości objęciach
przypominając dawne wydarzenie
które ogarnia świat swoim ramieniem
tuląc zbłąkane ogromem miłości
krusząc nienawiść i liczne zawieje
jak Bóg gdy został w Ciało zaproszony

Miłość co biegnie maleńkim projektem
oplotem ciepła z aspektem ambicji
ona jest skora do barwnych pocieszeń
często i sama nadstawia policzki
Ta co w tak licznych wybrzmiewa kolędach
mimowolnie chce spytać czy pamiętasz
Kto jest ukryty w tych świąt fundamencie
więc zatrzymaj się myślą przy stajence
ażeby głębię duszą swą wyłowić
obrazem niebios wydobądź inspekcje
jak Bóg gdy został w Ciało zaproszony

niniejsze święta niech są utrwaleniem
bowiem Dziecina łaską uwrażliwi
Nowym Przymierzem jego przeznaczeniem
przeto podziel się miłością z bliskimi
przecież nienawiść w tym czasie jest zbędna
jest niczym balast niepotrzebny ciężar
skromne Betlejem niech jest namaszczeniem
tam gdzie króluje w sercach przebaczenie
te co jest wielkie śpiewne niczym słowik
bądź wielobarwny w życia ornamencie
jak Bóg gdy został w Ciało zaproszony

podaruj Bogu swoisty komplement
obejmij sercem zostaw Mu odciski
możesz zadzwonić i duszy dzwoneczkiem
dziś wszakże jesteś kto jutro przewidzi?
popatrz na Tego, co jest Słowem w Księgach
świętych natchnionych lecz pełnych zwycięstwa
wyścielaj dywan mając rozważenie
a wnet zobaczysz w sercu poruszenie
trzeba znów dojrzeć ognisko jasności
układając sens w kosztowne kamienie
jak Bóg gdy został w Ciało zaproszony

wprawdzie ta pora jest takim koncertem
który nie trawią ludzie zbyt złośliwi
gdy widzą niemoc nad Bożym oddechem
na nic im nasze toruńskie pierniki
zagruntowane zło przecież tak skręca
zapytam śmiało: co trzymają w rękach?
Szlachetną Miłość czy marne wzgardzenie?
kto zatem zmieni te twarde pancerze?
kto strupieszałe łaskawie ozłoci?
dobro trzeba siać w wartości systemie
jak Bóg gdy został w Ciało zaproszony

Nie są zbyt ważne ozdoby świąteczne
lecz spojrzenie serc na Nowe Przymierze
tak tylko człowiek sobie uzmysłowi
prawdziwą prawdę jaką ma zbawienie
jak Bóg gdy został w Ciało zaproszony


/ Zaproszenie Boga do Ciała miało miejsce podczas Zwiastowania, w Maryi: FIAT.../


--

Poczytaj sobie też pierwszy człon moich ubiegłorocznych życzeń:

https://www.twojewiersze.pl/pl/wiersz,LTFXNz4wJTMvMzMxLTcpNTAxNzA

Zatem jak to jest Staszku:

Czy ważny jest wymiar,
czy tylko świąteczny spłycony symbol?


Proste Słowa

Rzeczywiście, współczesne podejście często spłyca symbolikę i istotę świąt. Opłatek, pobłogosławiony czy nie, jest przecież symbolem wspólnoty i miłości, ale bez wiary w sercu staje się tylko kawałkiem chleba. Klucz tkwi w umiejętności dostrzeżenia sacrum w codziennym życiu, a nie tylko w zewnętrznych gestach.
Życzę Tobie również zdrowych, błogosławionych świąt pełnych łask i głębokiej refleksji!

Piękny obraz życia – teatr i my, aktorzy, próbujący z okruchów nadziei stworzyć coś wielkiego. Tort z życzeniami brzmi jak recepta na lepsze jutro! Utopienie nicości w morzu chęci to krok, który każdy może podjąć, by naprawić choć fragment świata. Pozdrawiam ciepło.