Dziękuję za pozytywną opinię o wierszu.
Wiersz zielony, więc można się spodziewać różnych komentarzy. Trafne czy nie, zawsze subiektywne. Pozdrawiam.

Wypadało się odwdzięczyć gwiazdką za całoroczną obecność.
Dzięki, pozdrawiam.

Lidio,
Wszystko pięknie ładnie z tą piątą definicją, tylko pominęłaś, że tu chodzi o słońce. Co może migotać? Jakieś światło, które coś przez jakiś czas przesłania, gwiazdy, komory serca. A słońce po prostu świeci albo nie i nawet jeśli migoce - to nie wywołuje (i)skier , tylko jego promienie coś oświecają, rozszczepiają się, załamują, ale to nie są skry. Ale dosyć tej sofistyki. Masz przekonanie, że wszystko jest w porządku, nie zamierzam Ci burzyć tego przekonania, a po prostu po raz ostatni to podkreślę: "coś bym zmienił z tymi "skrami słońca". Ruch albo bezruch po Twojej stronie. Subiektywizm w ocenie nie wyklucza, że jest się w błędzie. W poezji, często mylonej z pisaniem wątpliwej wartości wierszy(ków), praktycznie wszystko wolno, nawet przeklinać, więc dlaczego by nie odrywać się od realizmu? Kto to ceni - jego sprawa. Na ostatnie pytanie odpowiem tak: moje opinie to efekt nabytych doświadczeń z życia, wiedzy książkowej, opisanej przez innych lirycznie i przekonywającej mnie - rzeczywistości oraz wyznawanych wartości. Łączę pozdrowienia.

Podana przez Ciebie definicja jest pierwsza w kolejności w SJP PWN, ale nie jedyna. Oto pozostałe:
2) błysk powstający przy uderzaniu lub pocieraniu dwóch twardych przedmiotów,
3) wyraz różnych uczuć pojawiających się w czyimś spojrzeniu,
4) coś, co może dać początek nagłemu rozwojowi jakichś wydarzeń,
5) pobłysk czegoś migotliwego,
6) ktoś bardzo ruchliwy i wesoły.
Opierając się na 5. definicji pozostaję przy swojej koncepcji. Z pewnością czytelnicy prawidłowo odczytali przenośnię i wiedzą, co miałam na myśli. Niektórzy autorzy stosują bardziej odległe określenia różnych zjawisk i też są rozumiani, a jeśli nie, to powstaje wtedy pole dla wyobraźni i doskonała zabawa przy próbie znalezienia właściwej interpretacji.
Co do pozostałych aspektów, oprócz reguł istnieje subiektywizm w ocenie wartości. Poza tym czy nie sądzisz, że poezja jest po to, żeby nieco oderwać się od realizmu? Ja myślę, że tak i z pewnością nie jestem w tym przekonaniu odosobniona.
Wierzę w Twoje dobre intencje i szanuję sugestie, ale pozostanę przy obecnej wersji.
Skoro dyskutujemy, to może zdradzisz, na czym opierasz swoje opinie i skąd czerpiesz wiedzę.:)
Pozdrawiam.

Cenię, gdy ktoś nie poddaje się, szukając argumentów na poparcie swoich racji. Ale jeszcze raz spróbuje Cię do czegoś przekonać.
Zacznijmy od definicji:
skra - poetycko o iskrze,
iskra - rozżarzona cząstka płonącego ciała, która oderwała się od całości,
iskrzyć - wydawać z siebie iskry, migotliwe blaski; błyszczeć, lśnić;

napisałaś: "...Przyjdź skrami słońca w śniegu..."
Wstaw sobie definicję iskry(skry) do Twojego zdania.
Czy trafne jest założenie, że czytelnik odczyta opis zjawiska, które jest nieprawdziwe, bo słońce ani nie sypie skrami, ani ich nie powoduje, jako równoznaczne z wystąpieniem odbicia światła słonecznego w śniegu, czyli iskrzeniem, błyszczeniem, lśnieniem?
Dlatego napisałem: „Coś by zmienił z tymi "skrami słońca", bo skry z czymś innym mi się kojarzą,”
A co do egzaltacji? Jeśli się ją ceni, choćby w podobno minimalnych ilościach, widocznie takie opisywanie i przeżywanie emocji jest dla kogoś wartością, a że ktoś ma inne zdanie świadczy o tym, że wartość dla jednego, niekoniecznie jest nią dla drugiego. Dla mnie wiersz byłby dopieszczony, gdyby obietnice w puencie były realne. Serdecznie pozdrawiam.

Nie wiem, co jest nie tak wg Ciebie w słowie "skry". W necie znalazłam zapis: "skra - poetycko o iskrze", z odwołaniem do Słownika SJP. Światło słoneczne odbija się przecież w śniegu jakby iskierkami.
Wiersz uważam za dopieszczony a egzaltacja na zakończenie była zamierzona. Nie pojmuję, dlaczego jesteś tak przeciwny odrobinie egzaltacji, wyczytałam to już w Twoich innych komentarzach czy nawet w którymś wierszu.
Pozdrawiam.

Tak, Lidko, ten miesiąc oznacza dla mnie nowe życie. I wtedy pojawiają się również pierwsze fiołki, które tak bardzo lubię :-)

Proszę bardzo, bierz! Zauroczył mnie kiedyś, właśnie w marcu, widok połaci śniegu topniejącego już i staw, w którym pływały kaczki. Dwoistość natury - z jednej strony jeszcze zastygła zima a z drugiej przejawy budzącego się z wiosną życia.

Przez analogię...:)

hahahahahaha tak zadowoliły xD mało mi trzeba tylko 4 miesiące wakacji masz rację :)

To musiał być strasznie głośny i wibrujący śmiech, że pospadali z krzeseł. Gratuluję takiej energii. To mówisz, że letnie miesiące Cię zadowoliły? Jak to mało potrzeba...:D
Kalendarz sobie podpisz, nie mam nic przeciwko.
No to dziękuję Ci.

Dziękuję. Lubię rymować, mam wprawę. Pozdrawiam.

Słowo "należy" jakoś mi się kojarzy z roszczeniami socjalizmu: Czy się stoi, czy sie leży 2 tysiące się należy, ot takie skojarzenia. Pozdrawiam

Nie wiem czy się dobrze rozumiemy. Chodzi mi o to, że facetowi się gwiazdka z nieba należy za jego starania.

Poczucie bezpieczeństwa, związek i "funtional" facet to mało:)??

Nie można tylko brać i brać, coś się w zamian należy. Pozdrawiam i dziękuję.