Twoje Wiersze - Chiński żałobnik

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Pianista

2021-04-12

Już lata temu czytałem Giaura. Jest tam taki fragment, który bardzo mi się spodobał, więc go zapamiętałem i tak mi przyszedł na myśl podczas czytania Twojego wiersza, szczególnie w kontekście zakończenia:
„ (…) wicher Symomu,
Co wieje bożym obciążony gniewem
I za którego śmiertelnym powiewem
Cyprys umiera, choć jest śmierci drzewem,
Choć wiosną nawet nie zrzuca żałoby,
Jeden, co wiernie opłakuje groby!”

Pozdrawiam.

Kornel Passer

2021-04-12

Tak, w płaczu i smutku też trzeba mieć wprawę. Dziękuję za wskazanie pięknego powinowactwa...

naskraju*^(*)

2021-04-12

Dziwne że mężczyzna imał się takiej profesji, bo jak wiadomo urząd płaczki zawodowej był obyczajem powszechnym w kulturach narodów biblijnych. W roli profesjonalnych płaczek występowały zazwyczaj kobiety powyżej 60

"A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które płakały i zawodziły nad Nim. (Łk 23,27).

Jednak dla mnie płacz wcale nie jest adekwatny do przeżywania żałoby. Czasem cisza bardziej uwidacznia ból. Twoj bohater po prostu znalazł sposób na zarabianie pieniędzy i dopóki będą nabywcy, będzie potrzebny. Zastanawia mnie jakość i ilość lamentacji. Wszak pogrzeby są różne i różne wokół nich obrządki. Płacz bywa różny i po części można rozpoznać czy jest prawdziwy, czy nie.

Pozdrawiam

Kornel Passer

2021-04-12

O ile zdążyłem się zorientować ten zawód w Chinach był wykonywany przez mężczyzn. Zafascynowało mnie chińskie dochodzenie do perfekcji w sterowanej rozpaczy . Dziwny zaiste jest ten świat.

Osia

2021-04-12

Wyobrażam sobie ,że ktoś kto robi „to” zawodowo potrafi bardziej zapanować nad omdleniem i smutkiem ,który odbiera głos .
Zgadzam się ,że prawdziwy aktor potrafi płakać prawdziwą łzą ale nie potrafię sobie wyobrazić ,że za pieniądze można to robić przez dwa dni i dwie noce .
Pozdrawiam serdecznie

Osia

2021-04-12

Sama przeczytałam ten wywiad Kornelu i nikogo nie podejrzewam o kłamstwo .To po prostu jest dla mnie nie pojęte .

Kornel Passer

2021-04-12

Nigdy nie podaję w wierszach zmyślonych faktów , bo byłoby to nudne dla mnie. Li Changgeng zapytany w wywiadzie jaki był jego rekord "zawodzenia", tak odpowiedział, ale w założeniu chodziło o jego "trupę", więc pewnie się jakoś wymieniali. Chyba , że kłamał.

SuviMay

2021-04-12

Żałobnik w wersji de luxe... Musiano się o niego zabijać. Pewnie tym bardziej, im mniej łez rodzina miała w sobie po zmarłym... Ciekawa musi być historia tego człowieka. Mam poczucie, że po prostu chodzi o wykorzystanie swojego aktorskiego talentu w panującej biedzie i bardzo ograniczonych możliwościach, miał zatem chyba szczęście w tym wszystkim. Odpowiedź jest w wywiadzie?
Ja od razu płynę przy takich tematach w kierunku tego, jak wielki wpływ ma kultura na nasz odbiór śmierci i lęku przed nią. Anyway - wzbudziłeś ciekawość pochyleniem się nad specyfiką tego niszowego zawodu... Pozdrawiam :)

Kornel Passer

2021-04-12

:) :)

SuviMay

2021-04-12

Pomyśl, jak musieli ćwiczyć role! ;)

Kornel Passer

2021-04-12

Ten wywiad, to jeden z wielu wywiadów z różnymi ludźmi , które są w tej książce. Są dość oszczędne w fakty, ale ciekawe. Wywiad z żałobnikiem akurat nie jest zbyt obszerny . Zaintrygował po prostu mnie temat. Osobliwie ujęło mnie opis "rzucania się na trumnę". Sceny te były starannie odgrywane. To znaczy dwóch pomocników powstrzymywało żałobnika , który rzekomo chciał się rzucić na trumnę. Prawdę mówiąc uwielbiam połączenie makabry z humorem.

Baba-Goga

2021-04-12

Świetny tekst.
Wynajmowanie płaczek było często spotykane w różnych kulturach. To był rodzaj urzędu. Nie tylko płakały, ale także tworzyły pieśni żałobne ku czci zmarłego. Nawet najbiedniejsi w Izraelu mieli obowiązek przy okazji pogrzebu zatrudnić przynajmniej dwóch flecistów oraz jedną płaczkę. W niektórych krajach Afryki obecność zawodowych płaczek na pogrzebach trwa do dziś.
Takie opłakiwanie na pokaz, rodzaj aktorstwa dla maluczkich.

BardzoBardzo

2021-04-13

No tak, odczepiny wiesz coś w stylu "odwaliłem kitę więc ŁODCZEPTAŚ :D"

Baba-Goga

2021-04-12

Odczepiny :-D
No po bandzie Mości Panie :-)

BardzoBardzo

2021-04-12

Jo! Blanga na trzysta osób z potupają zespołem (weselnym jakimś pewnie) i komik od standupu(czy jak to się pisze) i o północy zabawa coś na kształt oczepin xD takie "odczepiny".
Zabawa przedśmiertna... ale to chyba ona na jakąś nieuleczalną chorobę albo coś i wiadomo że już niedługo "finalizacja procesu". Do tego w Holywood wszystko możliwe :)

Baba-Goga

2021-04-12

Kiedyś był taki film - coś w rodzaju Baby Shower lub wieczoru panieńskiego - impra przedśmiertelna. A główna bohaterka przygląda się temu umierająca.
To możliwe? W Hollywood - wszystko jest możliwe.
Czyli zamiast płaczek - balanga.

BardzoBardzo

2021-04-12

Ja rozważam sobie wynająć taką ekipę, i niech mnie zaniosą w takt właśnie astronomia. Znaczy w testamencie sobie zapiszę, i żeby potem była ostra trzydniowa biba z komikami muzyką tańcami i takie tam by się luzie dobrze bawili.
Ogólnie "ostatnia podróż" jest dziwnym wydarzeniem i rodzina czasem pokazuje brak "Pierwszego żałobnika" nie poprzez wylewanie łez a porządną stypę. Wiec te "wdowie łzy" czasem nie są łzami wylewanymi przez wdowę a przez ludzi wynajętych przez nią. I tu dochodzimy do sedna problemu który postawił Kornel bo czasem takie wynajmowanie jest jakby "odfajkowaniem problemu" zrobieniem czegoś na pokaz.

Baba-Goga

2021-04-12

Cię :-))

Baba-Goga

2021-04-12

Jednak, ja też :-))

Kornel Passer

2021-04-12

:) Jednak Cię lubię.

Baba-Goga

2021-04-12

Nie żartuj sobie ze mnie ;-).
Pozdrawiam.

Kornel Passer

2021-04-12

Dziękuje za komentarz poszerzający moją wiedzę o żałobnikach. Pozdrawiam.

BardzoBardzo

2021-04-12

Z czystej ciekawości próbowałem zgoglować tego jegomościa i o zgrozo google wypluło mi kilkanaście nazwisk. wiec jeśli jest to postać fikcyjna....
Tak na marginesie taka dziwna refleksja nasunęła mi się tuż pod koniec wiersza. skąd wiadomo ze on nie płakał na prawdę?
Pozdrawiam :)

Kornel Passer

2021-04-12

Ludzie różnie radzą sobie ze śmiercią. Z pogrzebem również. Najciekawsze spojrzenie , aczkolwiek dość upiorne, znalazłem w eseju Canettiego "Władza a przeżycie". Nie wiem, czy już Ci o tym nie pisałem. Autor twierdzi tam , że każdy pogrzeb nas umacnia, bo mimo różnych zewnętrznych emocji , w głębi ducha odczuwamy satysfakcję "że to jeszcze nie ja". :)

Kornel Passer

2021-04-12

Właśnie o to chodzi! Sztuczny płacz żałobnika mógł być prawdziwszy od prawdziwego płaczu członka rodziny.