X
Chiński żałobnik
biały (bez rymów)
2021-04-12 00:48
Nie jest do końca jasne,
co sprawiło, że Li Changgeng *
został zawodowym żałobnikiem
w prowincji Syczuan.
Losy nasze tylko z pozoru
wyglądają tak różnie,
a płacz nad umarłymi i żywymi
wszystkim nam jednaki.
Potrafiłeś zawodzić
nawet dwa dni i dwie noce
nad śmiercią obcego człowieka.
Byłeś o niebo lepszy
od prawdziwych krewnych,
których marny płacz
był wysoce niewystarczający.
Twoje markowane
rzucanie się na trumnę
było podobno mistrzowskie,
a skala zawodzenia, niezwykła.
Zgłębiłeś rozpacz jak mało kto,
a dzięki znakomitej technice,
zachowałeś swój głos.
Obaj wiemy, że twój płacz
był często prawdziwszy
od łez żon, mężów i dzieci,
ale każdy zawód
ma swoje tajemnice.
co sprawiło, że Li Changgeng *
został zawodowym żałobnikiem
w prowincji Syczuan.
Losy nasze tylko z pozoru
wyglądają tak różnie,
a płacz nad umarłymi i żywymi
wszystkim nam jednaki.
Potrafiłeś zawodzić
nawet dwa dni i dwie noce
nad śmiercią obcego człowieka.
Byłeś o niebo lepszy
od prawdziwych krewnych,
których marny płacz
był wysoce niewystarczający.
Twoje markowane
rzucanie się na trumnę
było podobno mistrzowskie,
a skala zawodzenia, niezwykła.
Zgłębiłeś rozpacz jak mało kto,
a dzięki znakomitej technice,
zachowałeś swój głos.
Obaj wiemy, że twój płacz
był często prawdziwszy
od łez żon, mężów i dzieci,
ale każdy zawód
ma swoje tajemnice.
*) Autentyczna postać wzięta z książki-wywiadu Liao Yiwu „Prowadzący umarłych”;
Ocena wiersza
Wiersz nie został jeszcze oceniony.
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Pianista
2021-04-12
Już lata temu czytałem Giaura. Jest tam taki fragment, który bardzo mi się spodobał, więc go zapamiętałem i tak mi przyszedł na myśl podczas czytania Twojego wiersza, szczególnie w kontekście zakończenia:
„ (…) wicher Symomu,
Co wieje bożym obciążony gniewem
I za którego śmiertelnym powiewem
Cyprys umiera, choć jest śmierci drzewem,
Choć wiosną nawet nie zrzuca żałoby,
Jeden, co wiernie opłakuje groby!”
Pozdrawiam.
„ (…) wicher Symomu,
Co wieje bożym obciążony gniewem
I za którego śmiertelnym powiewem
Cyprys umiera, choć jest śmierci drzewem,
Choć wiosną nawet nie zrzuca żałoby,
Jeden, co wiernie opłakuje groby!”
Pozdrawiam.
2021-04-12
Tak, w płaczu i smutku też trzeba mieć wprawę. Dziękuję za wskazanie pięknego powinowactwa...
naskraju*(*)
2021-04-12
Dziwne że mężczyzna imał się takiej profesji, bo jak wiadomo urząd płaczki zawodowej był obyczajem powszechnym w kulturach narodów biblijnych. W roli profesjonalnych płaczek występowały zazwyczaj kobiety powyżej 60
"A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które płakały i zawodziły nad Nim. (Łk 23,27).
Jednak dla mnie płacz wcale nie jest adekwatny do przeżywania żałoby. Czasem cisza bardziej uwidacznia ból. Twoj bohater po prostu znalazł sposób na zarabianie pieniędzy i dopóki będą nabywcy, będzie potrzebny. Zastanawia mnie jakość i ilość lamentacji. Wszak pogrzeby są różne i różne wokół nich obrządki. Płacz bywa różny i po części można rozpoznać czy jest prawdziwy, czy nie.
Pozdrawiam
"A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które płakały i zawodziły nad Nim. (Łk 23,27).
Jednak dla mnie płacz wcale nie jest adekwatny do przeżywania żałoby. Czasem cisza bardziej uwidacznia ból. Twoj bohater po prostu znalazł sposób na zarabianie pieniędzy i dopóki będą nabywcy, będzie potrzebny. Zastanawia mnie jakość i ilość lamentacji. Wszak pogrzeby są różne i różne wokół nich obrządki. Płacz bywa różny i po części można rozpoznać czy jest prawdziwy, czy nie.
Pozdrawiam
2021-04-12
O ile zdążyłem się zorientować ten zawód w Chinach był wykonywany przez mężczyzn. Zafascynowało mnie chińskie dochodzenie do perfekcji w sterowanej rozpaczy . Dziwny zaiste jest ten świat.
Osia
2021-04-12
Wyobrażam sobie ,że ktoś kto robi „to” zawodowo potrafi bardziej zapanować nad omdleniem i smutkiem ,który odbiera głos .
Zgadzam się ,że prawdziwy aktor potrafi płakać prawdziwą łzą ale nie potrafię sobie wyobrazić ,że za pieniądze można to robić przez dwa dni i dwie noce .
Pozdrawiam serdecznie
Zgadzam się ,że prawdziwy aktor potrafi płakać prawdziwą łzą ale nie potrafię sobie wyobrazić ,że za pieniądze można to robić przez dwa dni i dwie noce .
Pozdrawiam serdecznie
2021-04-12
Sama przeczytałam ten wywiad Kornelu i nikogo nie podejrzewam o kłamstwo .To po prostu jest dla mnie nie pojęte .
2021-04-12
Nigdy nie podaję w wierszach zmyślonych faktów , bo byłoby to nudne dla mnie. Li Changgeng zapytany w wywiadzie jaki był jego rekord "zawodzenia", tak odpowiedział, ale w założeniu chodziło o jego "trupę", więc pewnie się jakoś wymieniali. Chyba , że kłamał.
SuviMay
2021-04-12
Żałobnik w wersji de luxe... Musiano się o niego zabijać. Pewnie tym bardziej, im mniej łez rodzina miała w sobie po zmarłym... Ciekawa musi być historia tego człowieka. Mam poczucie, że po prostu chodzi o wykorzystanie swojego aktorskiego talentu w panującej biedzie i bardzo ograniczonych możliwościach, miał zatem chyba szczęście w tym wszystkim. Odpowiedź jest w wywiadzie?
Ja od razu płynę przy takich tematach w kierunku tego, jak wielki wpływ ma kultura na nasz odbiór śmierci i lęku przed nią. Anyway - wzbudziłeś ciekawość pochyleniem się nad specyfiką tego niszowego zawodu... Pozdrawiam :)
Ja od razu płynę przy takich tematach w kierunku tego, jak wielki wpływ ma kultura na nasz odbiór śmierci i lęku przed nią. Anyway - wzbudziłeś ciekawość pochyleniem się nad specyfiką tego niszowego zawodu... Pozdrawiam :)
2021-04-12
Ten wywiad, to jeden z wielu wywiadów z różnymi ludźmi , które są w tej książce. Są dość oszczędne w fakty, ale ciekawe. Wywiad z żałobnikiem akurat nie jest zbyt obszerny . Zaintrygował po prostu mnie temat. Osobliwie ujęło mnie opis "rzucania się na trumnę". Sceny te były starannie odgrywane. To znaczy dwóch pomocników powstrzymywało żałobnika , który rzekomo chciał się rzucić na trumnę. Prawdę mówiąc uwielbiam połączenie makabry z humorem.
Baba-Goga
2021-04-12
Świetny tekst.
Wynajmowanie płaczek było często spotykane w różnych kulturach. To był rodzaj urzędu. Nie tylko płakały, ale także tworzyły pieśni żałobne ku czci zmarłego. Nawet najbiedniejsi w Izraelu mieli obowiązek przy okazji pogrzebu zatrudnić przynajmniej dwóch flecistów oraz jedną płaczkę. W niektórych krajach Afryki obecność zawodowych płaczek na pogrzebach trwa do dziś.
Takie opłakiwanie na pokaz, rodzaj aktorstwa dla maluczkich.
Wynajmowanie płaczek było często spotykane w różnych kulturach. To był rodzaj urzędu. Nie tylko płakały, ale także tworzyły pieśni żałobne ku czci zmarłego. Nawet najbiedniejsi w Izraelu mieli obowiązek przy okazji pogrzebu zatrudnić przynajmniej dwóch flecistów oraz jedną płaczkę. W niektórych krajach Afryki obecność zawodowych płaczek na pogrzebach trwa do dziś.
Takie opłakiwanie na pokaz, rodzaj aktorstwa dla maluczkich.
2021-04-12
Jo! Blanga na trzysta osób z potupają zespołem (weselnym jakimś pewnie) i komik od standupu(czy jak to się pisze) i o północy zabawa coś na kształt oczepin xD takie "odczepiny".
Zabawa przedśmiertna... ale to chyba ona na jakąś nieuleczalną chorobę albo coś i wiadomo że już niedługo "finalizacja procesu". Do tego w Holywood wszystko możliwe :)
Zabawa przedśmiertna... ale to chyba ona na jakąś nieuleczalną chorobę albo coś i wiadomo że już niedługo "finalizacja procesu". Do tego w Holywood wszystko możliwe :)
2021-04-12
Kiedyś był taki film - coś w rodzaju Baby Shower lub wieczoru panieńskiego - impra przedśmiertelna. A główna bohaterka przygląda się temu umierająca.
To możliwe? W Hollywood - wszystko jest możliwe.
Czyli zamiast płaczek - balanga.
To możliwe? W Hollywood - wszystko jest możliwe.
Czyli zamiast płaczek - balanga.
2021-04-12
Ja rozważam sobie wynająć taką ekipę, i niech mnie zaniosą w takt właśnie astronomia. Znaczy w testamencie sobie zapiszę, i żeby potem była ostra trzydniowa biba z komikami muzyką tańcami i takie tam by się luzie dobrze bawili.
Ogólnie "ostatnia podróż" jest dziwnym wydarzeniem i rodzina czasem pokazuje brak "Pierwszego żałobnika" nie poprzez wylewanie łez a porządną stypę. Wiec te "wdowie łzy" czasem nie są łzami wylewanymi przez wdowę a przez ludzi wynajętych przez nią. I tu dochodzimy do sedna problemu który postawił Kornel bo czasem takie wynajmowanie jest jakby "odfajkowaniem problemu" zrobieniem czegoś na pokaz.
Ogólnie "ostatnia podróż" jest dziwnym wydarzeniem i rodzina czasem pokazuje brak "Pierwszego żałobnika" nie poprzez wylewanie łez a porządną stypę. Wiec te "wdowie łzy" czasem nie są łzami wylewanymi przez wdowę a przez ludzi wynajętych przez nią. I tu dochodzimy do sedna problemu który postawił Kornel bo czasem takie wynajmowanie jest jakby "odfajkowaniem problemu" zrobieniem czegoś na pokaz.
BardzoBardzo
2021-04-12
Z czystej ciekawości próbowałem zgoglować tego jegomościa i o zgrozo google wypluło mi kilkanaście nazwisk. wiec jeśli jest to postać fikcyjna....
Tak na marginesie taka dziwna refleksja nasunęła mi się tuż pod koniec wiersza. skąd wiadomo ze on nie płakał na prawdę?
Pozdrawiam :)
Tak na marginesie taka dziwna refleksja nasunęła mi się tuż pod koniec wiersza. skąd wiadomo ze on nie płakał na prawdę?
Pozdrawiam :)
2021-04-12
Ludzie różnie radzą sobie ze śmiercią. Z pogrzebem również. Najciekawsze spojrzenie , aczkolwiek dość upiorne, znalazłem w eseju Canettiego "Władza a przeżycie". Nie wiem, czy już Ci o tym nie pisałem. Autor twierdzi tam , że każdy pogrzeb nas umacnia, bo mimo różnych zewnętrznych emocji , w głębi ducha odczuwamy satysfakcję "że to jeszcze nie ja". :)
2021-04-12
Właśnie o to chodzi! Sztuczny płacz żałobnika mógł być prawdziwszy od prawdziwego płaczu członka rodziny.
Marek Żak
2021-04-12
Co zawodowiec, to zawodowiec. Przecież dobry aktor zagra radość, smutek, zwątpienie i wszystko inne lepiej niż to w autentyku. Pozdrawiam
Autor poleca
Autor na ten moment nie promuje wierszy
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pożar
Utwór 4'33''
Spacer rodzinny (wersja II)
Paweł z Tarsu
Edmund Hillary zdobywa Mount Everest
W kawiarni
Koniec poezji
Aleksander Wat szuka Boga
Bitwa pod Kliszowem*
Rozważania wielkanocne
Portret zbiorowy poetów z portalu Twoje Wiersze
Haiku (dzień dogasa)
Parafraza wiersza T. S. Eliota „Hipopotam”
Malarstwo Beksińskiego
Do Allena Ginsberga
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności