Jeśli komuś będzie mnie brak, niech spojrzy w nocne, letnie niebo i odszuka gwiazd...ale niech też usłyszy cykanie, ach! Jakież piękne świerszczy granie.

Bo ja te letnie wieczory to kocham, wiesz? Tak, komary czasem gryzą, ale mów co chcesz...

Jeśli ktoś zechce mnie poczuć, jakbym obok była, niech weźmie słodkiej czekolady garść i ciepłą kawę rozpuszczalną z połową mleka, lub sypaną, czarną.

Obie lubię i obie mi smakują i też obie od senności mnie nie ratują. Ale lubię kawę, więc ją piję, w końcu po coś na tym świecie się żyje.

Jeśli ktoś za mną zatęskni, niech znajdzie moją ulubioną piosenkę, zamknie oczy i tak jakby mnie trzymał za rękę, kołysze się lekko w nostalgicznym transie, choć może być trochę smutno po takim seansie...bo we mnie muzyka najwięcej melancholii wywołuje.

Ach, bo musisz wiedzieć, że ja to muzykę całym ciałem czuję!

A jeśli ktoś będzie mnie szukać, niech szuka mnie w książce, najlepiej o wielkich namiętnościach i szaleńczych , acz nieszczęśliwych miłościach, takich co serce z piersi wyrywają i takich, co już na zawsze i na wieki trwają.

Jeśli ktoś chce poczuć się mną, niech ściągnie skarpety i zostawi bose ślady na trawie i niech rozpływa się każdym krokiem po zielonej murawie. Ale niech też tęskni niewiadomo za czym, bo w tym całe moje utrapienie, te odwieczne tęsknoty. Ale cóż, takie me usposobienie.

Bo jeśli chcesz, poczuć się tak, jakbym przy Tobie była blisko, to rozpal w swym sercu namiętności ognisko, a potem śpiewaj pół dnia, zjedz śliwkę twardą, jeszcze nie dość dojrzałą i raduj się każdą chwilą małą.

A pod wieczór zamartwiaj się wszystkim na śmierć i nad życie i zawsze czuj ten nieznośny niedosyt, choćbyś się najadł obficie.

Bo wiesz, ja choć z życia pragnę wyciskać garść całą, dla mojej niespokojnej duszy to ubogo i jakże mało.