obserwuję kobiety
o marcepanowych dłoniach
ukrywają twarz pod woalką


obserwuję mężczyzn
odlanych z czekolady
topnieją w pełnym słońcu


obserwuję dzieci
turlają się jak kostki cukru
w kierunku morza


łykam swoje tabletki
popijam gorzką herbatę
składam gazetę, zapalam Davidoffa
zimno mi, a nie wzięłam swetra


w oddali pies
jak wyschnięty rodzynek
na fosforyzującej bieli plaży
jak na śmietanowym torcie
ześlizguje się z kolejnych warstw
i wdrapuje z powrotem rozgrzebując biszkopt


jego ujadanie to tylko żałosna czkawka
czy odbijanie ażurową paletką
lotki od badmintona


mewy potrafią lepiej ujadać
ale teraz nie ma mew
a może już nie ma


ogień bucha jak z odkręconego palnika
meduzy niczym smażone jajka
rozlane na patelni przypalają się
niemal słyszę jak skwierczą


filtr od Davidoffa wciskam w piasek
pod wierzchnią warstwą taki wilgotny, lepki
i zimny
zupełnie inny