Twoje Wiersze - * (Karuzela z konikami...)

* (Karuzela z konikami...)

wolny

2021-04-24 07:39

Karuzela z konikami
ja na karuzeli
w minispódniczce
koniki martwe, plastikowe
uśmiechają się do swoich zadów
i plastikowych roześmianych ogonów
wiatr podwiewa mi spódniczkę
konikom plastikowe ułożone
grzywy
pędzimy dookoła świata
mojego, ich
ograniczonego
czasem, wykupionym biletem
na życie

po dwudziestu latach – ja w spodniach
wygodniej byłoby nam się spotkać
ale ich tam nie ma
wybudowano bloki
wybetonowano plac
co stało się z końmi z plastiku ?
– nie nadają się na rzeź
– do stajni ich nie zaprowadzono

autor

Marta Surowiecka

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

maciejka

2021-04-24

Nie zawsze lubię wracać do miejsc, które znam z dzieciństwa - wolę, by trwały w pamięci, jak Twoje koniki.
Bardzo dobry wiersz i bardzo smutny.

Kornel Passer

2021-04-24

Bardzo dobry wiersz. Pod jarmarcznym obrazkiem skryta intensywna wizja poetycka. Świetny opis karuzeli, który zawiera w sobie również refleksję nad życiem. Bardzo plastycznie i ciekawie uchwycone szczegóły w pierwszej części zatrzymują uwagę i na tle obrazu skonstruowanego w pierwszej części , druga zasmuca i zbija z tropu. Nasze dzieciństwo, w pewnym sensie idzie i zarazem nie idzie do rzeźni . Ponieważ często sięgam do wspomnień z dzieciństwa w swoich wierszach, zastanawiam się ile z tych obrazków z dzieciństwa zaginęło . Nawet dochodzi do tego, że te które przepadły bardziej mnie fascynują, o tych które pamiętam. Wiersz wywołuje klimat znalezionej połamanej zabawki z dzieciństwa.