A między nimi wciśnięty kit
No trochę za Tobą tęskniłam 😉

Czytam prawie wszystkie wpisy, ale bardzo mało komentuję... tutaj aż sie prosiło.
Jak dla mnie jeden z najciekawszych grudniowych wierszy!
Nie będę psuć niczego swoim bezbarwnym komentarzem.
Bardzo, bardzo na tak...

Przeznaczenie....Hmm.....
Pytałeś mnie o nie ostatnio.
Nad pytaniem zostawiłam odpowiedź😏
Szyba bez ramy kaleczy, rama bez szyby czuje się pusta. Szyba sprawia ból, gdy ją ściśniesz za mocno, rama cierpi sama w sobie, w samotności, gdy nic jej nie wypełnia. Tak źle i tak niedobrze.
Ale szyba jako osoba, która rani, połączona z osobą która potrzebuje tylko zapełnienia pustki... To też jest kiepskie połączenie...
Nic na siłę, nic "bo tak trzeba".
Dobrej nocy Piotr.
Ps. Świetny klip. Pasuje 🙂

jedno bez drugiego nie istnieje ...a gdy na szkle zrobisz rysę ...po wygładzeniu zawsze tam będzie ....

W życiu nic nie jest dziełem przypadku. Przynajmniej ja tak myślę :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Nie przyszłaby mi do głowy ta metafora, ale udana:). M

Wszystko w świecie ma swoją uzupełniającą połowę, bez niej nie może istnieć w pełni. Świetna metafora. Pozdrawiam.

Gdzieś pomiędzy szybą jeszcze próżnia się ostoi, jeśli ta pierwsza podwójną taflę stanowi, czy wtedy uczucie może być zespolone, jeśli jakimś elementem bariery przed pełnym połączeniem będzie przedzielone? Pozdrawiam

Sama rama okienna istnieć może, ale chłód przez nią przelatuje. Podobnie szyba. Sama jest bardziej podatna na zarysowania. Gdy jednak szybę wstawi się do ramy okiennej od razu robi się cieplej.
Pozdrawiam :)

Takie właśnie zależności decydują o spójności zjawiska. Myślę że ma to przełożenie również na relacje międzyludzkie. Sam mężczyzna , sama kobieta. Lecz razem to już związek różnym mianem określany. Podkreśliłeś w wierszu Piotrze że czas nie obciąża tej zależności bo to jak długo będzie trwać zależy od innych czynników. W pewnym sensie można się też dopatrywać " skazania" na siebie dwóch stron.
Przyznam że delikatnie zelektryzował mnie wiersz w związku z szybą która ze swej natury może zranić. Mimo to świetny utwór.
Pozdrawiam.

Piotrze jestem pod wrażeniem, znalazłeś cudną metaforę do wyrażenia swoich emocji! Piękna myśl:)
Serdeczności:)⭐

Sama rama jako taka chyba istnieć może. Podobnie szyba do niej pasująca. Natomiast każde z nich osobno nie może być nazwane oknem. I w tym właśnie dopatrywałbym się głębi. Relacja pomiędzy ja i ty tworzy coś zupełnie nowego, coś ponad nasze jednostkowosci. W miłości? Bo podejrzewam, że w tę stronę zmierza autorski zamysł. W miłości nvhyba raczej nie tyle ważne byłoby to, żeby jedno do drugiego idealnie pasowało. Bo szyb do ramy pasować moze wiele przecież. Bardziej chyba chodziłoby o spoiwo, który z tych dwóch odrębnych bytów tworzy jeden pod nazwą okno. Do tego jeszcze dochodzi instalacją tego tworu w konkretnym budynku. Obróbka wokół okiennicy. Może jakiś parapet. Wpada też kwestią konserwacji i właściwego użytkowania.
Ciekawie piszesz. Przeznaczenia w stosunku do człowieka nie uznaję, więc zanim zacząłem czytać bałem się o Twój wiersz, żeby nie był kiczem, ale wyszło dużo lepiej niż mój strach zakładał. Jak widzisz pobudzą do myślenia.
Pozdro Piotrze! 😃🙋‍♂️