Czytałam wiersz, wielokrotnie i za każdym razem odnajdywałam nowe "przestrzenie".
Przepiękny, gęsty w znaczenia wiersz.
Odnajduję w nim opowieść o śmierci Kleopatry, balsamowanie pośmiertne, wierzenia starożytnych Egipcjan w życie pozagrobowe.
"Bezimienna" śmierć... choć chciałoby się by była imienna, lecz ona traktuje wszystkich jednakowo... "bezimienna" mumia, odnaleziona w piaskach pustyni...mam tyle skojarzeń, czytając Twój znakomity wiersz, że nie starczy miejsca na mój komentarz.
Śmierć jako kolejny etap do przejścia w zaświaty, a wszystko to z niezwykłym pietyzmem i duchowym "namaszczeniem" wierzących w siłę Anubisa.
Spotkanie ze śmiercią, opowiedziane i widziane przez uosobioną- śmierć.
Niesamowity wiersz! Obdarzony piękną, wysublimowaną narracją.
"źrenice, jak ziarnka maku/zastygłe w bezruchu"- świetna, wymowna fraza.
Te zwężone źrenice, bez reakcji na światło... oddalone, nieludzkie i zimne... podążające już w inną rzeczywistość/przestrzeń - nam, żyjącym jeszcze nieznaną.
Czy życie istnieje poza ciałem? Dla starożytnych Egipcjan - istniało.
Widzę grobowiec... z pięknymi freskami, malowidłami, ściany przepełnione scenami z życia i po śmierci. Zderzenie życia ze śmiercią i tym, co dalej...
Kwiaty lotosu, Pole Trzcin, i centralna postać Anubisa.
Kulibło egipskie, które leczy, ale też kaleczy.
Puenta doskonała.
6/6.
Serdecznie Cię pozdrawiam, Droga Przyjaciółko!
P.S.- nie odsłuchałam załączonego materiału, by nie mącić swoich doznań.

Magiczna, tajemnicza historia z dawnego Egiptu. Porusza moment, gdy bohaterka wiersza staje twarzą w twarz ze śmiercią.

Zanurzyłam się w tej baśni pięknie opowiedzianej opatrzonej klimatem tajemnic.
Serdecznie pozdrawiam

piękne mistyczne wersy
nie ma we mnie lęku - po prostu działanie
czasami przeczuwamy co na stanie
i wiemy że właśnie tak musi być...
jeszcze ta tajemniczość na zakończenie
Pozdrawiam serdecznie 💙🦋

Magiczne, niezwykłe obrazy, z wielkim podobaniem, pozdrawiam ciepło. 6/5

Bardzo ciekawe obrazy starożytnego Egiptu pozdrawiam serdecznie 😉

Jestem pod wrażeniem!
Pozdrawiam Elu :)

Magiczny wiersz, niezwykłe obrazy stworzyłaś:):)

Piękny. Starożytny Egipt i jego mitologia mają w sobie tyle tajemniczego uroku. Pozdrawiam

bardzo bardzo dobry wiersz...pozdrawiam serdecznie ...

Bardzo dobry wiersz

Dziewczynko Letnia zaskoczyłaś mnie co nieco. Cudna zabawa słowem. Zapraszasz czytelnika do konwersacji z Twoja wyobraźnią. Ale co Ty chciałaś przekazać czytelnikowi jest delikatna tajemnicą. Przynajmniej dla mnie. Zapewne przez szereg symboli da się zbudować logiczną i zaskakującą narrację ale ja jak wiesz tylko gminny jestem:))))) Podsumowując Staraj się dalej może w końcu i ja kiedyś podejmę się napisania wiersza pięknego jak japońskie kaligrafie. Pozdrawiam z uśmiechem:))))

Wspaniałe
Bezimienność jest dla większości przeznaczeniem.
Tak pisząc pozostaniesz dłużej...

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Piękny wiersz, który posiada aurę tajemniczości...
Serdecznie pozdrawiam Autorkę:)
5/6⭐️

Bardzo klimatycznie, z łatwością można się zaczytać i wczuć 🙂 Pozdrawiam serdecznie 🙂 6/5

5/6. Szkoda, że nie mogę dać więcej. A ile się można dowiedzieć z tego wiersza, np. nic nie wiedziałem, że jest taka roślina jak kulibło! Pozdrawiam Cię serdecznie, Elżuniu!!!***

Tajemniczy i piękny klimat, bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam serdecznie Elu🌹🌺

Wyczarowałaś klimat mumifikacji w starożytnym Egipcie, ale inny, niż w moich myślach. Subtelny, z punktu widzenia 'bezimiennej', która oddala się ufnie w ręce Anubisa – on czuwa nad tym procesem.
"z wydrążonym wnętrzem" – mocne, wymowne zakończenie. 6/5 Serdecznie pozdrawiam Elu.

Przepiękny obraz stworzyłas słowami..

Anioł zawsze jako pierwszy i ostatni otacza ciepłem w czasie narodzin i śmierci 6/5:)pozdrawiam

Śmierć jest taką tajemnicą i często bywa bezimienną- bo jeśli umiera ktoś bliski-
to ma imię i nazwisko, a ta wojenna śmierć nie ma imienia- tylko statystyki-
i dobrze jest jeśli ktoś tam się zaopiekuje- Anubis, Anioł czy może ciepło.
Twój wiersz nie jest rebusem- jest piękny, wielowymiarowy- lubię takie.
I jeszcze jedno- nie można stać okrakiem na barykadzie
6/5

Słychać przesypujący się piasek i czuć ciepło egipskiego nieba w cieniu wielkiej piramidy. Piękny na struj-pozdrawiam serdecznie 🙂

Słyszę dziwne dźwięki
jakieś wschodnie instrumenty
ściany z papieru
pośród niedopowiedzeń wielu
uchwycony nastrój
w jedwabiu zaszyty strój
dość już tych skojarzeń
ja marzę i ty marzysz.
6/5.

Kiedy ciało milknie, dusza nie potrzebuje już imienia – zostaje tylko gest, rytuał, bliskość bogów i coś, co przekracza śmierć. Cicho, ale z godnością – jakby koniec był tylko formą trwania.
6/5

Piękny wiersz jak pożegnanie...
Pozdrawiam cieplutko Elu i życzę milego wtorku :)

Bardzo klimatyczny opis, który skojarzył mi się ze chwilą śmierci Kleopatry. Pozdrawiam:)

C zy to pożegnanie służącej Kleopatry ? Pięknie napisane...6/5

Czytałam z zaciekawieniem
ten piękny tajemniczy wiersz.
Czule pozdrawiam:)